سلاخی مردم از سوی مدعیان مردم‌سالاری

سخن‌روز:

اشرف غنی، رئیس اداره کابل از یکسو شعار مردم‌سالاری را زمزمه می‌کند و می‌گوید تا آخرین رمق زندگی از مردم‌سالاری (دموکراسی) دفاع می‌کند، اما از سوی دیگر؛ برای دفاع و بقای همین دموکراسی به سلاخی، قتل عام و بمباردمان مردم آغاز کرده است. جنایت تازه‌ی هلمند و پیش ازان وحشت‌های دیگری رژیم کابل در مناطق مختلف کشور، ثابت می‌سازد که مدعیان مردم‌سالاری هر جنایتی را برای بقای قدرت خود روا می‌دانند و خود را در برابر هیچ قانون و اصولی مسئول و پایبند نمی‌دانند.

مردم ولسوالی ناوه‌ی هلمند بمبارد و قربانی شدند تا مردم‌سالاریِ اشرف غنی حاکم بماند. نیست و نابود گردد آن مردم‌سالاری که به خون ملت دوام می‌یابد. عجب است که از یکسو دموکراسی یا مردم‌سالاری را نظامی به میان آمده از بطن مردم می‌دانند، اما از سوی دیگر بیست سال می‌شود که برای همین نظام خون مردم را می‌ریزانند، مردم را بمبارد می‌کنند و صدها هزار افغان‌ها را برای آن سلاخی کردند.

از این دانسته می‌شود که مردم‌سالاری برای مدعیان دموکراسی تنها در حد شعار ارزش دارد. هر چه در صحنه‌ی عمل؛ مردم هیچ اهمیتی برای آن‌ها ندارند.

افغان‌ها باید از این ظلم و وحشت مدعیان دموکراسی، که در برابر ملت آغاز کرده اند بدانند که دموکراتان در گفتار و دعوای شان دروغگو هستند. آن‌ها تنها به زبان لاف از مردم‌سالاری می‌زنند، اما در حقیقت حق زندگی مردم را هم به رسمیت نمی‌شناسند، چه برسد به حق سیاسی و حق حاکمیت.

این ظلم و وحشت مدعیان دموکراسی، دوره وحشتناک کمونیست‌ها را به یاد ملت ما می‌آورد. آن‌ها هم یک و نیم ملیون افغان‌ها را برای نظام خود به شهادت رساندند و به افتخار می‌گفتند که برای ما نسبت به جامعه بیست ملیونی، جامعه چند هزار نفری کمونیستی مهم است. آن‌ها برای تحمیل نظام خود آماده بودند ملیون‌ها انسان‌ها را بکشند.

اما چنانکه کمونیست‌های دیروزی به مرام شان نرسیدند و بمباردمان‌ها، کشتارها و وحشت‌های گوناگون سبب دوام سلطه‌ی باطل آن‌ها نگردید، نتیجه‌ی ظلم و وحشت دشمنان امروزی ملت هم معکوس خواهد بود. زیرا تاریخ ثابت کرده است که ظلم بقا ندارد. خداوند متعال مظلومان را نصرت نموده و ظالمان را به جزای اعمال شوم شان می‌رساند و نمونه‌ی عبرت می‌گرداند.