سازمان ملل متحد و کرسی افغانستان!

سازمان ملل متحد احترام به حاکمیت کشورهای مستقل را مهمترین اصل در قوانین و مقررات خود می‌داند. هر کشور مستقل بر اساس حاکمیت مستقلانه‌ی خود حق دارد که در سازمان ملل متحد کرسی خود را داشته باشد.

کرسی داشتن در سازمان ملل متحد، مشروعیت بین‌المللی، حق مشارکت در تصمیم‌گیری‌های جهانی، کمک در حل مناقشات عمومی، مشارکت در پروژه‌های اقتصادی و توسعه بین‌المللی، حمایت و حفاظت از حقوق بشر، اجتناب از تحریم‌ها و انزوای جهانی، تقویت روابط دیپلماتیک بین‌المللی و مشارکت در صلح و امنیت جهانی حقوقی هستند که یک کشور آزاد باید از آن‌ها برخوردار باشد.

متأسفانه سازمان ملل متحد هیئت نمایندگی افغانستان و کرسی آن را تعلیق کرده است که این عمل بر خلاف تمام معیارها و مقررات است. محدود کردن نمایندگی یک کشور توسط سازمان ملل، تأثیرات منفی بر سیاست جهانی خواهد داشت.

محدود نمودن نمایندگی یک کشور توسط سازمان ملل متحد باعث ایجاد بی‌اعتمادی جامعه جهانی می‌شود که این عمل در عین حال یک تقلب سیاسی نیز محسوب می‌گردد و با این کار بی‌اعتمادی کشورهای کوچک نیز بیش از پیش افزایش می‌یابد؛ در صورتی که تصامیم سازمان ملل ناشی از فشار قدرت‌های بزرگ باشد، تهدید جدی مشروعیت سازمان ملل را به چالش می‌کشد و چنین تصامیمی یک بی‌عدالتی بزرگ نیز محسوب می‌گردد.

محدود ساختن نمایندگی یک کشور از سوی سازمان ملل باعث ایجاد دودستگی میان کشورهای بین‌المللی در سازمان شده است و این نوع تصامیم در موضوعاتی که حساسیت‌های جهانی دارد مانند افغانستان، میانمار و ونزوئلا؛ خسارات زیادی برای سازمان ملل به بار آورده و باعث اختلاف نظر بین اعضای این سازمان شده است. این‌ نوع از تصامیم سازمان‌ ملل متحد رقابت‌های سیاسی را نیز بیشتر افزایش داده است.

محدود ساختن نمایندگی یک کشور از سوی سازمان ملل باعث انحراف تلاش‌های دیپلماتیک جهانی می‌شود و خلأی در همکاری‌های بین‌المللی ایجاد می‌نماید که تاثیرات منفی بر تغییرات اقلیمی، حفظ صلح و حقوق بشر خواهد داشت.

این تصمیمات نشان‌دهنده عدم بی‌طرفی و اثبات بی‌عدالتی سازمان ملل متحد است که گویا فقط جهت منافع سیاسی و اقتصادی قدرت‌های مشخص کار می‌کند نه جهت صلح و همکاری جهانی. با این رفتار، اثربخشی مثبت سازمان در حل منازعه و میانجی‌گری کاهش و تأثیرات منفی آن افزایش می‌یابد، به‌طوری که بسیاری از کشورها اعتماد خود را به مذاکره با سازمان ملل از دست داده‌اند.

در مجموع، این گونه تصمیمات سازمان ملل، نشان‌دهنده‌ی تفرقه سیاسی و حاکی از تسلط قدرت‌های بزرگ بر سازمان است که بر اعتبار، اثربخشی و سیاست بین‌المللی آن تأثیر منفی می‌گذارد.