نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در زمان اشغال، زندانها به اماکنی برای تفریح و استراحت خلافکاران و مجرمین مبدل شده بودند. بر خلاف آنچه از زندان تعریف شده بود، اکثریت افراد داخل آن را علمای حقانی، مجاهدین و افراد بیگناه دیگری که به ناحق در غلوزنجیر قرار داشتند تشکیل میدادند. در آن زمان اکثریت زندانها بهخاطر نبود برنامههای اصلاحی و تربیتی، رسالت واقعی خود را که اصلاح مجرمین بود از دست داده، و به مکانی برای گمراهنمودن و بهفسادکشاندن زندانیان تبدیل شده بودند، بهگونهای که اگر خلافکاری به جرم دزدی وارد زندان میشد، در وقت آزادشدن در لباس قاتلی بیرحم به دامان جامعه برمیگشت، و بدین ترتیب زندان نه تنها سبب اصلاح وی نمیگشت، بلکه در آنجا روش انواع و اقسام دیگر خلافها را نیز یاد میگرفت.
فساد اخلاقی، زورگویی و استعمال مواد مخدر در سلولهای زندانها به اوج خود رسیده بود، و در مواردی، حصول مواد برای افراد مصرفکننده در داخل زندان، راحتتر از بیرون بود، اما با سقوط نظام سابق و فرار اشغالگران، تمامی زندانها خالی از سکنه شدند، و گویا برای همه فرصتی دوباره برای زندگیِ بهتر داده شد؛ فرصتی که عدهای اهمیت آن را درک نکردند و با ارتکاب اعمال مخالف قانون، باریدیگر حبس شدند؛ اما این بار حال و هوای زندان متفاوت از آنچه بود که در زمان حکومت سابق، تجربه کرده بودند.
بله! زندان در نظام امارت اسلامی به معنای واقعی کلمه به مدرسهٔ انسانسازی مبدل شد و با سعی و تلاش مسئولین امارت اسلامی زندانیان زیادی از بخشهایی نظیر حفظ و قرائت قرآن کریم، سوادآموزی و مهارتهای حرفهای فارغ شدند.
به عنوان مثال، چندی پیش ۴۰ تن از زندانیان در زندان مرکزی ولایت ارزگان، از حفظ قرآن کریم فارغ شدند و در ماه حمل سال جاری در هرات نیز بیش از ۱۰۰ نفر در یک دوره از آموزشها، حافظ قرآن کریم شدند.
اینها انسانهایی بودند که با لباس مجرم و تبهکار وارد زندان شدند؛ اما اکنون با جامهٔ سفید و سیمای نورانی قاریان قرآن به دامان جامعه برگشته و خود در راستای تربیت نسل آینده گامهای مفیدی بر میدارند، و اینگونه است که زندان رسالت واقعی خود را ادا نموده و به کاهش جرائم گزاف جنایی، کمک قابل ملاحظهای میکند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.