روایت فرهنگ «جهاد» در خانوادهٔ شهید حقانی

توجه: مقالات وب‌سایت الاماره دری تنها نظر نویسندگان است و لزوماً دیدگاه این وب‌سایت نیست.

«لله ما أخذ، وله ما أعطى، وکل شیء عنده بأجل مسمى، فاصبر واحتسب».

 

«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتا بل أحیاء عند ربهم یرزقون». (آل‌عمران: ۱۶۹)

 

خانواده‌ی شهید حقانی، در تاریخ جهاد افغانستان، تندیس ایثار، فداکاری و مقاومت در برابر ظلم و اشغال است. این خانواده که در دو دوره اشغال خارجی، نخست توسط کمونیسم شوروی و سپس توسط اشغال‌گران آمریکایی، در صف مقدم جهاد قرار داشت و همواره برای آزادی، استقلال و استقرار نظام اسلامی فداکاری کرد.

 

شهید سعید، خلیل‌الرحمن حقانی، برادر جلال‌الدین حقانی، رهبر افتخاربخش دوران جهاد علیه کمونیست و کاکای سپه‌سالار غازیان و کابوس غرب (خلیفه سراج‌الدین حقانی) نیز همچون سایر اعضای خانواده‌اش، با خون خود بر عدالت، شجاعت و مروت مهر تایید زد.

 

خانواده حقانی با تاریخ پرفرازونشیب خود، به‌ویژه در دوران جهاد افغانستان، جان‌های بسیاری از جگرگوشه‌های اقارب، هم‌زمان و هم‌سنگران خود را در راه استقرار نظام شرعی و آزادی کشور فدای اسلام و میهن کردند.

 

شهادت در خاندان حقانی یک سنت مستمر است و این خانواده به این سنت تاریخ‌ساز و ارزشمند عادت کرده است، و هم‌چنان این انگیزه ارزشمند از خانواده حقانی به مثابه یک مکتب به افکار امت اسلامی الهام شده و هرگز خاموش نخواهد شد.

 

شهادت در خانواده‌های جهادی چون حقانی‌ها نه تنها یک افتخار، بلکه رسالتی‌ست که با فدای هر جانی، راه حق و آزادی را هموار می‌کند. این خانواده با پیروی از ارزش‌های اسلامی و تاریخ جهاد، به عنوان الگوی فداکاری و ایثار در راه استقلال و آزادی کشور، همواره در تاریخ اسلام و افغانستان می‌درخشند.