نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
عمر منصور گاهی به گذشته تامل می‌کنم، می‌بینم که در آغاز جهاد و مقاومت، مجاهدین چقدر با مشکلات و سختی‌ها دست و پنجه نرم می‌کردند. سیلی از مصیبت‌ها مجاهدین را زیر آوار خود گرفته بود، نه روز دمی از آسایش بود، نه شب هنگامی از استراحت، دشمنان را لعن و نفرین کار شبانه روزی بود، […]
عمر منصور
گاهی به گذشته تامل می‌کنم، می‌بینم که در آغاز جهاد و مقاومت، مجاهدین چقدر با مشکلات و سختی‌ها دست و پنجه نرم می‌کردند.
سیلی از مصیبت‌ها مجاهدین را زیر آوار خود گرفته بود، نه روز دمی از آسایش بود، نه شب هنگامی از استراحت، دشمنان را لعن و نفرین کار شبانه روزی بود، حتی مجاهد از نیش زبانی دوستان نابخرد، نیز در امان نبود، زمین با تمام گشادگی‌اش به مجاهد تنگ شده بود. تنها رحمت خدا امید مجاهدین بود.
آری! در چنین لحظات طاقت‌فرسا، مجاهدین سر به کف، در امتحان الهی موفق شدند و در حالات سختی، آداب مصیبت را که عبارت از صبر بود، به بهترین شکل انجام دادند، خود شان را با شعار دادن «انا لله و انا الیه راجعون» به خالق شان می سپردند.
اما اکنون حالات عوض شده، از حالت مصیبت و سختی به حالت نصرت و فتح؛ برای همین است که هروز شاهد فتح ولسوالی‌ها و پوسته های امنیتی می‌باشیم، هرروزه می‌بینیم صد ها عساکر اداره کابل با تمام تجهیزات دست داشته اش به مجاهدین تسلیم می‌شوند.
مگر این‌ها جز نصرت الهی، چی چیزی شده می‌تواند. یقینا که گذشتگان راست گفته اند که نصرت الهی در لحظات آخر آزمون می‌آرسد. بی‌شک که سلسله نصرت الهی شروع شده است.
مجاهد میهنم!
نصرت الهی خود آدابی دارد که شایسته است هر مجاهد خود را به آن‌ها آراسته نماید؛ تا شود نصرت الهی سلسله‌وار ادامه پیدا کند و فتح کامل نصیب مجاهدین شود.
علمای سلف مراعات آداب را در وقت خوشحالی و وفور نعمت، بیشتر اهمیت می‌دادند تا مراعات آداب در وقتی سختی و مصیبت؛ برای اینکه گاهی در وقت خوشحالی حواس تحت تاثیر خوشی مفرط قرار گرفته از انسان‌های عاقل نیز حرکاتی سر زده که نه تنها به آن‌ها زیب نداشته، بلکه کاملا بدور از عقل و حکمت بوده است.
خیلی اتفاق افتاده،که به لقای نصرت از جانب شیطان و یا هم با مشاهده شدن اولین نشانه‌های نصرت و یا هم نصرت موقتی و صوری، دسته ای کم فکر و عجول، دست به افتخارات آمیخته با تکبر و عملکردهای اغراق‌آمیز زده اند، نهایتاً این واکنش آن‌ها مورد رضایت پروردگار قرار نگرفته، بلکه نصرت را از استمرار وامانده و تمرکز را از مجاهدین به باد فنا برده و گاهی هم باعث پراکندگی و تشتت بیشتر در بین مجاهدین گردیده است. در نهایت، از رعب و هیبت مجاهدین کاسته شده و فرصتِ از دست رفته، داغی بر دل دوستداران مجاهدین گذاشته و سبب خوشی دشمنان شان گردیده است.
همیشه بر آداب پایبند باشیم تا خداوند به برکت این پایبندی، استقامت در انجام نوافل، سنن، واجبات و فرایض نصیب مان گرداند. در نهایت با توکل بر ذات اقدس الهی و تمسک بر کتاب الهی و سنت نبوی، فتح و پیروزی همه جانبه و کلی نصیب مجاهدین و ملت ستمدیده افغان شود.
آداب نصرت الهی قرار ذیل است:
خداوند جل‌جلاله بنده‌های شکرگذار خود را کم گفته است: وَقَلِیلٌ مِّنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ – سبا: ۱۳
ترجمه: و (بدانید که) اندکی از بندگانم سپاسگذارند (و خدا را به هنگام خوشی و نعمت یاد می‌آرند.
پس کاری کنید که از زمره‌ی این گروه گزیده‌ی شکرگزار باشید. لذا شکر را در هیچ مرحله‌ای از زندگی فراموش نکنیم؛ مخصوصا وقتی نصرت الهی دیده می‌شود، به شکر الهی بیشتر روی بیاوریم؛ چون نصرت تنها از جانب الله ممکن و میسر است؛ وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ. الانفال: ۱۰
ترجمه: و پیروزی جز از سوی خدا نیست (و اراده و مشیّت او بالاتر از همه‌ی این اسباب ظاهری و باطنی است). بیگمان خداوند (بر هر کاری) توانا (و کارهایش) از روی حکمت است.
نصرت از جانب پرورگار نعمتی بس بزرگ و عظیم است که می‌طلبد شکرش را بجا آریم؛ چون شکر نعمت باعث افزایش نعمت می‌شود، بر عکس، کفران نعمت باعث زوال نعمت می‌شود؛ وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ. ابراهیم: ۷
ترجمه: و (ای بنی‌اسرائیل! به یاد آورید) آن زمان را که پروردگارتان مؤکّدانه اعلام کرد که اگر (از نعمتهای خدادادی، به وسیله‌ی ثبات بر ایمان و تلاش در عبادت) سپاسگزاری کردید، هر آینه (نعمتهای خود را) برایتان افزایش می‌دهم، و اگر کافر (و ناسپاس) شدید (شما را به عذاب دردناکی گرفتار می‌سازم و بدانید که) بیگمان عذاب من بسیار سخت است.
شکر نعمت نعمت ات افزون کند کفر نعمت از کف ات بیرون کند
پیامبر خدا (صلی الله علیه وسلم) در فتح مکه با کمال تواضع و فروتنی در مکه داخل شد، حتی سرش را به نشانی تواضع به حدی پایین انداخته بود، که کم بود سرش به زین شتر بخورد و از دور طوری معلوم می‌شد گویا بالای شتر در سجده است.
سراسر زندگی رسول الله برای ما امتیان‌اش الگو است، اما در این عملش درس‌های از تواضع و فروتنی را در وقت نصرت الهی و آشکار شدن حق بجا گذاشته است.
این درس‌ها را مسلمانان صدر اسلام به شکل درست فهمیدند و در زندگی شان قسمیکه آموخته بودند، عملی نمودند. از همین است وقتی ابی عبیده بن جراح، یکی از بزرگان اصحاب، برای خلیفه دوم اسلام، حضرت عمر رضی الله عنه در هنگام تسلیم گرفتن بیت المقدس، پوشیدن لباس بهتر و انتخاب سواری خوب را پیشنهاد داد، خلیفه دوم جملاتی را ارایه نمود که برای همیشه در صفحات تاریخ ماندگار شد. نَحْنُ قَوْمٌ اَعَزَّنَا اللّهُ بِالْاسْلَامِ، فَاِنْ ابْتَغَیْنَا الْعِزَّه‍َ فِیْ غَیْرِهٖ اَذَلَّنَا اللّٰه.
نصرت فرصتی برای تکبر، خودبینی و تفاخر در لباس و کلام نیست بلکه فرصتی است برای تواضع، دلجویی‌ها و خوبی‌ها برای هم‌نوعان خود. تنها بندگان خوب خدا است که از این فرصت طلایی به دست آمده، به عنوان شانسی استفاده می‌کند.
رسول الله صلی الله علیه وسلم در فتح مکه خانهٔ ابوسفیان را نیز یکی از جاهای امن اعلان نمود؛ با اینکه ابوسفیان تا هنگام فتح نیز یکی از بزرگترین معاندین و دشمنان پیامبر صلی الله علیه وسلم به شمار می‌آمد، حتی چه ظلم‌های که در حق مسلمانان نکرده بود؛ اما با همهٔ سوابق او، رسول الله صلی الله علیه وسلم از ابوسفیان گذشت نمود. برعلاوه از بخشش و گذشت، خانه او را پناهگاه و جای امن اعلان نمود.
آری! رسول الله صلی الله علیه وسلم از او انتقام نگرفت، بلکه به او احسان نمود و امتیاز قایل شد.
بر ما مجاهدین لازم است، با تاسی و پیروی از سنت پیامبر صلی الله علیه وسلم برخورد نیک انسانی را با اسرا و تسلیم شدگان داشته باشیم. حتی اگر تا دیروز به دست همین اسیران جنگی، عزیزان مان شهید شده باشند؛ چون الله پاداش آن‌ها را خود تضمین کرده است و ما برای انتقام نه جنگیده ایم.
مراقب باشیم، مبادا شیطان آن دشمن قسم خورده مان، مارا به یاد گذشته انداخته و به انتقام و حسد و به برخوردهای غیر اخلاقی وادار کند؛ چون هرچه توانای خود را در بخشش و گذشت بیشتر خرج کنیم بهتر است، از اینکه قلب های مان را به انتقام، حسد و دیگر امراض معنوی آلوده گردانیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.