رشد اقتصادی کشور در گروِ پرژوه‌های کلان

یکی از مواردی که همواره در رشد اقتصادی کشورها و کاهش تورم نقش عمده‌ای داشته است راه‌‌اندازی پروژه‌های کلان است؛ پروژه‌های کلان و سرمایه‌گذاری در عرصه‌های مختلف، بال‌های کشور برای پرواز به‌سوی خودکفایی، پیشرفت و بستر مناسب برای به‌دست آمدن اقتصاد قوی و پویاست.

کشور عزیزما افغانستان که برای سالیان متمادی میدان تاخت‌وتاز ابرقدرت‌های بزرگ دنیا برای تسخیر آن بوده است از چنین طرح‌های بزرگ و پروژه‌های کلان، محروم و به دور مانده‌است و اقتصاد آن نیز از هر لحاظ ضعیف و سست بوده‌است؛ زیرا کمک‌های هنگفت مالی خارجیان که البته بی‌هدف نبوده، نیز توسط سران حکومت قبلی حیف‌ومیل می‌شد و در جای مناسب مصرف نمی‌شد، این باعث شد که کشورمان در تمام زمینه‌ها از جهانیان عقب بماند. در حکومت قبلی گرچه عده‌ای خود را مغز‌ متفکر اقتصاد می‌دانستند؛ اما اقتصاد افغانستان روزبه‌روز به انحطاط و فرو‌پاشی می‌گرایید.

تا این که امارت اسلامی افغانستان سرکار آمد و بزرگ‌مرد اقتصاد افغانستان به عنوان معاون اقتصادی رئیس‌الوزرای کشور تعیین شد؛ ایشان که نه دکترای اقتصاد دارد و نه هم در هیچ دانشگاه معتبر جهانی درس خوانده؛ اما فراست، هوش‌ و ذکاوتی که خداوند متعال به‌ایشان عنایت فرموده‌است و همچنان با تجربیاتی که در طول چندین دهه کسب کرده‌است و با همت همکاران و کارمندان پرتلاش‌شان در اقتصاد رو به فروپاشی و زوالِ افغانستان، بار دیگر با چنین طرح‌ها و پروژه‌های کلان جان دمید و باعث شد پول افغانستان یکی از پایدارترین و با ثبات‌ترین پول‌ها قرار گیرد و ارزش آن نسبت به ارزش پول کشورهای همسایه بیشتر شود.

جذب سرمایه‌گذران داخلی و خارجی، افتتاح پروژه‌های آب‌وبرق، افتتاح پروژه‌های خط‌آهن و موارد دیگر از فعالیت‌های بودند که در کارنامهٔ این مردِ اقتصاد‌ ثبت شدند.

طبق گزارش‌هایی که رسانه‌ها ارائه داده‌اند در سال گذشته در افغانستان صدها پروژه خُرد و کلان عملی شده‌ است و این خودش در کنار تمام چالش‌ها فرا‌راه پیشرفت، گام بلندی در راستای رشد اقتصادی کشور است.

پروژه‌های کلانی همانند حفر کانال قوش‌تپه که کار آن در سال ۱۹۷۳ آغاز گردید ولی حملهٔ ارتش سرخ شوروی به وطن مان و همچنان جنگ‌های داخلی مانع گسترش کار آن گردید که کار این کانال با بودجه انکشافی دولت فعلی و با سرکار آمدن بیش از ۵۰۰۰ کارگر و با هزینه ۹۱ میلیون دالر آغاز شد، این کانال برای مردم شمال کشور بالخصوص ولایت‌ها بلخ، فاریاب و جوزجان خیلی حیاتی و مهم است و همچنان احداث بندها، اعمار سر‌ک‌ها و طرح‌های تولید انرژی، گسترش تجارت با ترانزیت و استخراج معادن از برنامه‌های هستند که امارت اسلامی و مسئولین آن در حوزه اقتصاد، تجارت، زیرساخت‌ها و زیربناهای کشور دارند.

از آن‌جایی که جناب ملابرادر از فواید سرمایه‌گذاری و جایگاه آن در تسریع روند اقتصادی کشور آگاه بود در همان وهله‌ی اول از کمک‌های بشردوستانه برای مردم افغانستان استقبال کرد؛ ولی خاطر نشان ساخت: اگر کشورهای هم‌کار می‌خواهند مردم افغانستان خودکفا شوند کمک‌هایی که انجام می‌گیرد و به‌طور نقدی و یا به صورت آرد، روغن و… به مردم می‌رسد می‌تواند برای مدتی این مشکل را مرتفع سازد؛ اما راه‌حل مشکل فقر، قحطی و خشک‌سالی نیست. اگر کشورهای کمک‌کننده و حامی مردمِ افغانستان می‌خواهند اقتصاد افغانستان سرپا بماند و مردم بتوانند برای خود کسب‌وکاری داشته باشند، بهترین راه این است که در بخش‌های مختلف سرمایه‌گذاری نمایند.

امارت اسلامی در کنار حفظ امنیت، تحکیم شریعت و روابط مثبت و تعامل نیک با تمام کشورهای جهان، می‌خواهد افغانستان را کانون توجه سرمایه‌گذاران و تاجران بزرگ منطقه‌ای و فرامنطفه‌ای قرار دهد؛ زیرا اقتصاد یک کشور زمانی می‌تواند سیرصعودی داشته باشد که مردم آن و سایر تاجران بتوانند با خیال راحت در آن سرمایه‌گذاری نمایند که الحمدلله، امارت اسلامی افغانستان این زمینه را برای همگان فراهم ساخته‌است.

پس تاجران عزیزما که در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری می‌کنند تلاش کنند بخش‌های از ثروت و پول خود را به تجارت و سرمایه‌گذاری در افغانستان اختصاص دهند؛ زیرا این وطن بر آنان حق دارد.

افغانستان فعلا بر ریل سازندگی و آبادانی قرار گرفته است و نیاز به محرک‌های بیشتر دارد و این مسلّم است که اقتصاد یک کشور در گروِ پروژه‌های کلان است.