راه رسیدن به بهشت هنوز هم باز است!

پس از پیروزی مبارزان مخلص و مجاهدان جان‌برکف امارت اسلامی در افغانستان و خروج اشغال‌گران از سرزمین مردان مبارز، زنان مجاهد، و علمای عارف و…، دلیرمردان سنگرنشین و شهسواران میدان نبرد و مبارزه، چون میدان را خالی از دشمن دیدند به میدان سیاست و جبهه خدمت روی آورده و تمام توان، نیرو و استعدادهای ناب و خدادادی خویش را صرف تأمین امنیت ملت و بازسازی و آبادانی کردند، و در این مدت سه‌سال نشان دادند که هدف و انگیزه آنان در سنگر جهاد و مبارزه و در میدان خدمت به وطن و ملت، تنهاوتنها رضایت و خشنودی پروردگار است و بس. همان کسانی که در میدان نبرد با شجاعت، قدرت و اقتدار می‌جنگیدند و مظهر و نماد «أشداء علی الکفار» بودند در میدان خدمت با ترحم، دلسوزی، رأفت، عطوفت و بدون کوچک‌ترین چشم‌داشت به همه هم‌وطنان خود صادقانه خدمت می‌کنند و الگوی و اسوه «رحماء بینهم» هستند.

درست است که بخش بزرگی از این رادمردان در سنگر جهاد و مبارزه به شهادت رسیدند و تنها تعداد محدودی از آن‌ها مانده‌اند؛ اما نیت، هدف و آرمان همه آن‌ها در مورد شهادت در راه خدا و فداکردن جان در راه محبوب هرگز تغییر نکرده، بلکه همه منتظر فرصتی برای جان‌بازی و جان‌فدایی هستند؛ «فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر، وما بدلوا تبدیلا».

به همین دلیل است که همواره هنگام حملات کور دشمنان خارجی، خائنان داخلی و عملیات‌های انتحاری خودفروختگان و فریب‌خوردگان، بیشتر همان سنگرنشینان سابق و خدمت‌گذاران فعلی -که همواره در آرزوی رسیدن به شهادت به سر می‌برند- سینه سپر کرده و مقاومت نموده و هیچ ترس و هراسی به خود راه نمی‌دهند و آن‌قدر مبارزه می‌کنند تا پیروز شده و یا هم در نهایت به شهادت برسند؛ اما در ادای مسئولیت خویش در برابر تأمین امنیت کشور و مردم هرگز کوتاهی، غفلت و بی‌توجهی نمی‌کنند.

آخرین نمونه از این شیرمردان دلاور، شهید -بإذن الله- خلیل‌الرحمن حقانی، وزیر امور مهاجرین امارت اسلامی، بود؛ همان فردی که شجاعت، دلاوری، بهادری و قدرت او در برابر اشغال‌گران شوروی سابق تا اشغال‌گران آمریکایی، زبان‌زد عام و خاص بود؛ همان مبارزی که بیش از چهل‌سال از عمرش را در راه جهاد و مبارزه سپری کرد و پس از پیروزی امارت اسلامی به عنوان یک مسئول دل‌رحم، دلسوز، متواضع، فروتن و بسیار تلاش‌گر در جبهه خدمت به مردم، با اخلاص، ایمان، زهد، عرفان، اخلاق زیبا، رفتار دل‌نشین و گفتار شیرین، خود را به همگان نشان داد؛ فردی که هرگز اسلحه خود را کنار نگذاشت و همواره فکر و ذکرش مبارزه با دشمن و خدمت به ملت بود.

آری این چنین فردی توسط عده‌ای فریب خورده به شهادت رسید.

وَإِنّا لَقَومٌ لا نَرى القَتلَ سُبَّهً

إِذا ما رَأَتهُ عامِرٌ وَسَلولُ

یُقَرِّبُ حُبُّ المَوتِ آجالَنا لَنا

وَتَکرَهُهُ آجالُهُم فَتَطولُ

وَما ماتَ مِنّا سَیِّدٌ حَتفَ أَنفِهِ

وَلا طُلَّ مِنّا حَیثُ کانَ قَتیلُ