دهم حوت؛ روز به‌یادماندنی در تاریخ افغانستان

توجه: مقالات وب‌سایت الاماره دری تنها نظر نویسندگان است و لزوماً دیدگاه این وب‌سایت نیست.

دهم حوت ۱۳۹۸ ه‍.ش، روز به‌یادماندنی‌ای در تاریخ افغانستان است. در این روز که بعد از مذاکرات طولانی و طاقت‌فرسا بین نمایندگان امارت اسلامی و نمایندگان آمریکا، رقم خورد و توافق‌نامه امضا شد، اشغال ختم شد و صبح آزادی، استقلال و رهایی از یوغ ستم‌کاران طلوع کرد و مردم بوی خوش استقلال و آزادی را استشمام کردند.

 

افغانستان در چهار دههٔ گذشته شاهد تهاجمات فراوان و گستردهٔ بیگانگان بوده؛ اما هر بار توانسته است با مبارزات و فداکاریِ فرزندان برومندش از این مخمصه‌های هولناک که به شهادت، جراحت، معلول و آواره‌شدن انسان‌های زیادی منجر شده است، نجات یافته و به اشغال پایان داده است.

 

آمریکا و ائتلافش که از گذشتگان عبرت نگرفته بودند و زور خود را هر جا و سر هر کشور ناتوان و ضعیف می‌آزمودند، این بار افغانستان را هدف گرفتند و آن را آماج حملات و تاخت‌وتاز خود قرار دادند. اشغال‌گران آمریکایی و دستیاران‌شان با حمله به افغانستان و عقب‌نشینی امارت اسلامی از پایگاه‌ها، چنان سرخوش و سرمست بودند و خود را پیروز میدان می‌دانستند که هرگز فکر نمی‌کردند روزی مجبور شوند توافق‌نامه‌ای را امضا کنند که به اشغال‌شان پایان می‌دهد و آن روز دیگر به پایان می‌رسد که آمریکایی‌ها بدون اجازه، وارد خانه‌های مردم می‌شدند و حریم‌شان را پایمال می‌کردند و کسانی را که دل‌شان می‌خواست با خودشان به پوسته‌ها و مراکز امنیتی منتقل می‌کردند.

 

با امضای توافق‌نامه دهم حوت، آن روزها به‌پایان رسید که اشغال‌گران و مزدوران‌شان با طیاره‌های آمریکایی، مساجد، مراکز دینی و تجمعات مردم بی‌گناه را بمباردمان می‌کردند.

 

دهم حوت همان روزی است که مجاهدان توانستند اشغال‌گران را از این وطن مجبور به فرار کنند؛ اشغال‌گرانی که با مدرن‌ترین سلاح‌ها، تانک‌های مجهز و طیاره‌های گوناگون به افغانستان هجوم آورده بودند و با طرح‌های مختلف قصد داشتند در این کشور برنامه‌ها و پلان‌های شوم خود را عملی کنند و روزبه‌روز این ملت را به عقب می‌بردند، تا جایی که نوجوانان، جوانان و ریش‌سفیدان قهرمان و غیور این ملت که مادران‌شان همواره در گوش‌های‌شان ندای توحید و کلمه‌ی «لا إله الا الله» و محبت شهادت و جهاد را را زمزمه می‌کردند، نجات خود را در وجود خارجی‌ها و کمک‌های‌شان می‌دانستند و روح و معنویت جهادی و شهادت پدران‌شان را فراموش کرده بودند.

 

مجاهدین امارت اسلامی با رشادت‌ها، قهرمانی‌ها و جان‌فشانی‌های بی‌حدوحصر خود، بار دیگر روح جهاد و شهادت در راه الله متعال را در میان مردم این مرزوبوم احیا کردند و آنان را به آینده‌ای روشن امیدوار ساختند.