دشمنی داخلی رژیم و مردم

حزب جمعیت که نصف رژیم را هم تشکیل می دهد از نخستین روزهای ماه رمضان تا اکنون در جاده ها و راه های شهر کابل خیمه زده اند و احتجاج دارند ، تا بتوانند حریف خود غنی ، تیم وی و گروهی را که تازه تسلیم شده است از قدرت و کرسی برطرف نموده به […]

حزب جمعیت که نصف رژیم را هم تشکیل می دهد از نخستین روزهای ماه رمضان تا اکنون در جاده ها و راه های شهر کابل خیمه زده اند و احتجاج دارند ، تا بتوانند حریف خود غنی ، تیم وی و گروهی را که تازه تسلیم شده است از قدرت و کرسی برطرف نموده به عدالت و انصاف دست یابند ، احتجاج کنندگان ادعا دارند که پشتیبانی نصف سفارت های کابل را با خود دارند .
 
اما اشرف غنی و گروه وی به همکاری و سرپرستی متباقی سفارت ها اتکاء دارد و اراده ندارد از قدرت کنار برود ، روز گذشته ، سفیر امریکا « نیرومند ترین سفیر در کابل » ابراز نمود : باید به خواسته های تظاهرات کنندگان گوش داده شود ، این حرفهای سفیر امریکا بزرگترین فال نیک برای معترضان و فال بد برای جانب مقابل پنداشته می شود ، زیرا هر دو جانب باور دارند که همه کلیدهای عدالت و انصاف در اختیار این شخص بالادست و نیرومند است و پیروزی از آنِ گروهی است که پشتیبانی سفیر امریکا را با خود داشته باشد .
 
به هر حال ، اینکه اختلافات و کشمکش های داخلی رژیم مزدور دیگر چه اندازه شدت می یابد ، در روزهای پیش رو روشن خواهد شد ، اما متاسفانه ، قربانی این همه درامه ها مردم افغانستان به ویژه شهروندان کابل هستند ، مردم از دست رژیم فاسد کابل با وضعیت بسیار ناگوار دچار اند ، از یک سو ۷۰٪ مردم به دلایل فساد گسترده ، رشوت های دالری ، ظلم و بی عدالتی بیکار و بی روزگار هستند و از زندگی بیزار شده اند ، رژیم کابل با وصف اینکه ملیاردها دالر را بنام آماده سازی زمینه های کاری برای افغان ها از جامعهء جهانی به دست می آورند ، اما حتی جوانان تحصیل کرده هم نمی توانند به سبب فساد ، اقربا پروری ، تبعیض های سمتی و قومی و رشوت خوری های مقامات رژیم برای خود شغل یابند .
 
از همین است که بیش تر جوانان مجبور به فرار از کشور می شوند و در نتیجه با مرگ ، زندان ، آزار و شکنجه و دیگر وضعیت های ناگوار رو به رو شوند ، متاسفانه ، این چنین قضایای دردناک در زندگی افغان ها به کثرت رخ می دهد و هر لحظه ایشان را تهدید می کند ، بمباران و چاپه های امریکای ها ، جنایت و وحشت بنام طالب و…….. مردم مظلوم افغانستان را هر روز به گلیم ماتم می کشاند ، اما رژیم مزدور نه تنها درد مردم را احساس نمی کند بلکه برای خوشنودی اشغالگران با گذشت هر روز مردم را بیش تر در شعله های آتش کباب می سازد .
 
پس چنین رژیم ملوک الطوائفی که از هر سو در محاصره قرار دارد و سرانِ آن مشغول دزدی دارایی های مردم اند ، هر لحظه با همدیگر کشمکش دارند ، عزت و حیثیت را قربانِ قدرت و پول کردند و از محارم ملی نا آشنا اند ، برای این ملت ناتوان و کشور ویران چه خواهد توانست ؟