در میهن ما، فقط خدا بزرگ است و بس!

و همچنین در برابر فشارهای اقتصادی و تحریم‌های بین‌المللی، بزرگی و عظمت خداوند را فراموش کرده و به دامن دشمن پناهنده شده و خواسته‌های آنان را بر قوانین دین خدا ترجیح می‌دهند. برخی هم از ترس تبلیغات رسانهٔ دشمن و ترس از انزوای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، عظمت و بزرگی الله تعالی را نادیده گرفته و

در میهن ما، فقط خدا بزرگ است و بس!

یکی از زیباترین شعارهای ما مسلمانان کلمهٔ بسیار زیبا و پرمعنای «الله اکبر» می‌باشد که مفهوم سادهٔ آن این است که الله بزرگ‌تر است. همهٔ مسلمانان به راحتی و با افتخار تمام در هنگام شادی و سرور نعرهٔ «الله اکبر» را مستانه سر داده و از گفتن و شنیدن آن سرشار از شور و شعف می‌شوند.

اما در صحنهٔ عمل و در دنیای واقعی، همین مسلمانان را می‌بینیم که در برابر دشمنان، سختی‌ها، مشکلات و… «الله اکبر» را در دهان چرخانده و بر زبان جاری می‌کنند، ولی کم‌تر اتفاق می‌افتد که معنا و مفهوم آن را عملاً ثابت کنند. مثلاً در هنگام رویارویی با دشمن مسلح، کینه‌توز، خون‌خوار و جنایت‌کار، معنی و مفهوم «الله اکبر» را فراموش کرده و خدا را بزرگ‌تر از آن نمی‌دانند، و به همین دلیل در برابر تهدیداتش ترسیده و بدن‌شان به لرزه درمی‌آید و تسلیم خواسته‌های دشمن می‌گردند.

و همچنین در برابر فشارهای اقتصادی و تحریم‌های بین‌المللی، بزرگی و عظمت خداوند را فراموش کرده و به دامن دشمن پناهنده شده و خواسته‌های آنان را بر قوانین دین خدا ترجیح می‌دهند. برخی هم از ترس تبلیغات رسانهٔ دشمن و ترس از انزوای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، عظمت و بزرگی الله تعالی را نادیده گرفته و با دشمنان خدا و مخالفان پیامبرش دست محبت و دوستی داده و دین و مذهب خود را پشت سر می‌اندازند.

برخی هم شاید به خاطر خرسندنمودن شریکان تجاری و دوستان خانوادگی خود، مفهوم «الله اکبر» را فراموش کرده و به ساز کافران و ملحدان می‌رقصند و می‌نوشند، و با آنان محبت و نشست‌وبرخاست دارند. برخی هم معنی و مفهوم «الله اکبر» را فدای محبت زن، فرزند، خویشاوند و آشنا، کرده و در مقابل فساد و کارهای خلاف شرع آنان، چشم‌پوشی کرده، و به خاطر خرسندی آنان، شریک جرم‌شان می‌شوند.

اما در سایهٔ الطاف خداوند مهربان و توفیقات حضرت حق، در تاریخ معاصر شاهد هستیم که یک گروه بی‌نام و نشان، فقیر و نادار، اما دارای غیرت و ایمان، در میهن اسلامی افغانستان، در برابر همه عملاً ثابت کرند که «الله اکبر» یعنی خواست و ارادهٔ خداوند، از هرکس و از هر چیزی فراتر، ارجمندتر و عزیزتر است.

پیش از شروع حملات گسترهٔ آمریکا و هم‌پیمانان و متحدانش، رهبر فقید امارت اسلامی، عالی‌قدر امیرالمومنین ملا محمدعمر -رحمه‌الله- سخن زیبایی بر زبان آورد که: «بوش به ما وعدهٔ شکست می‌دهد و الله تعالی مژدهٔ پیروزی و برتری، پس به زودی ثابت خواهد شد که وعدهٔ چه کسی عملی خواهد شد».

آری، در برابر تهدیدات و پیام‌های تند آمریکا، سخن ایشان ثابت نمود که آن‌ها به وعده‌های صادقانهٔ خداوند متعال، یقین فوق‌العاده‌ای دارند و به زودی برای دنیا ثابت خواهد شد که عظمت، شکوه و جلال خداوندی از قدرت پوشالی و تهدیدات توخالی آمریکا و متحدان و هم‌پیمانانش بزرگتر و قوی‌تر است،‌ و جوانان و نوجوانان مسلمان سرزمین افغانستان، بیست‌سال کامل، معنی و مفهوم «الله اکبر» را به صورت عملی، به آمریکا و هم‌پیمانانش در ناتو، نشان دادند.

 

بیست‌سال کامل با دستانی تهی از سلاح مدرن؛ ولی قلب‌هایی سرشار از ایمان و باور، در برابر توپ، تانک، موشک، هواپیما و مدرن‌ترین سلاح‌ها و جدیدترین ابزارها، مردانه ایستادند و با شجاعت و بهادری مبارزه کرده و ثابت نمودند که فقط الله از همهٔ قدرت‌ها بزرگ‌تر است و فقط او شایستهٔ آن است که در برابرش کمر خم نموده و جبین بر زمین گذاشت.

 

بلی، هم در جنگ و هم در مذاکرات صلح، نه تنها شعار و گفتار بلکه باور و اعتقادشان فقط همین جمله بود: «الله اکبر» و بس، و آن‌قدر بر این باور مانده و استقامت کردند و برای آن هزینهٔ -جانی و مالی- کردند که دشمن مجبور به پذیرش صلح شد و کشور را با خواری و خفت ترک نموده و با خروج خود به جملهٔ «الله اکبر» اعتراف کرد.

 

پس از خروج سربازان دشمن و نشستن سربازان خدای رحمان بر اریکهٔ قدرت، باز هم شاهد بودیم که دشمن از گزینه‌ی فشارِ حداکثری استفاده نموده و دولت امارت اسلامی و مردم مظلوم افغان‌زمین را در محاصرهٔ اقتصادی و انزوای سیاسی قرار داد، به گونه‌ای که حتی کشورهای اسلامی نیز جرئت نکرده‌اند که امارت اسلامی را به رسمیت شناخته و مراودات مالی و تجاری خود را آغاز کنند. همین امر می‌توانست رهبران و مسئولان امارت را به عقب‌گرد از اعتقاد و باورشان وادار کند؛ اما باز هم ایمان به خدای یکتا و باور به بزرگی و عظمتش سبب گشت تا آن‌ها از این تحریم و انزوا با سربلندی و افتخار بیرون آمده، و پس از دو سال و اندی تحریم ظالمانه، نه تنها پول ملی ارزش و اعتبار خود را از دست نداد، بلکه ارزش خود را حفظ نمود، و آرامش و امنیت اقتصادی را برای بازرگانان، فراهم شده، و نرخ ثابت مایحتاج و ارزاق عمومی سبب آسایش روحی و روانی مردم شد، و در این زمینه هم ثابت کردند که قدرت و اقتدار خداوند فراتر از تحریم دشمن است و شعار و ندای «الله اکبر» همواره فراتر از هرگونه مشکل و سختی است.

ایشان در زمینهٔ اجرای شریعت و تطبیق قانون اساسی در برابر مجرمان هم نشان دادند که جایگاه نسبی و فامیلی مجرم و حمایت و پشتیبانی خارجی و داخلی از آن‌ها، برای‌شان اصلأ اهمیتی ندارد و هرکس در هر لباس و جایگاهی که مرتکب جرم شود، قطعاً مناسب جرمش مجازات خواهد، و کسی نمی‌تواند مانع اجرای احکام شرعی شود، حتی سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای!

زیرا که درخواست غیر شرعی آنان در برابر خواستهٔ دین و شریعت هیچ اعتبار و ارزشی ندارد؛ چون که فقط‌و‌فقط «الله اکبر» [خواست و ارادهٔ] الله از همه والاتر است.