در قصاص، زندگانی است برای ملت‌ها

نظام‌هایی که در آن‌ها عدل تحقق نیابد و ظالم به کیفر اعمالش نرسد، علاوه بر عدم پایداری، در بین ملت نیز محبوبیتی ندارند. در نظام اسلامی برای همهٔ مظالم از طرف شارع، سزا در نظر گرفته شده است و برای هر جرم، سزای متقابل می‌باشد، تا در روی زمین، هیچ انسانی بر دیگری تعدی نکند و هرکسی از دست دیگری در امان باشد. این امنیت وقتی برقرار می‌گردد که ظالم، مجرم و جنایت‌کار در حد تجاوز خویش سزا داده شوند. قصاص نیز یکی از حدودی‌ست که از جانب شریعت غراء محمدی تشریع گردیده است.

قصاص اگرچه در ظاهر؛ یعنی کشتن یک نفس زنده و تلف‌شدن یک انسان را به میان می‌آورد؛ اما در حقیقت باعث زندگانی میلیون‌ها انسان دیگر می‌شود، به گونه‌ای که مجرمین با دیدن صحنهٔ قصاص، دست از قتل برمی‌دارند و بدین ترتیب، امنیت زندگی دیگران تامین می‌شود. قصاص در لغت عربی، یعنی؛ برابری و مماثله، عمل به مثل‌ و انتقام‌گرفتن از کسی به اندازهٔ ظلمی که در حق دیگری مرتکب گردیده است.

خداوند متعال در قرآن کریم، قصاص را زندگانی خوانده و می‌فرماید: “وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ” (سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۷۹)

(و ای صاحبان خرد برای شما در قصاص حیات و زندگی است، باشد که شما تقوا پیشه کنید)

در این‌جا صراحتا الله متعال قصاص را زندگانی گفته است، و در آخر آیه نیز این جمله را آورده است: «تا شما تقوی پیشه کنید» که دال بر این است که مردم با دیدن آن، باید ترس از الله در قلب‌های‌شان پیدا شده و اقدام به قتل هم‌دیگر نکنند. نظام اسلام و شارع، این سزا را برای قاتل، بدل‌المثل تعیین نموده تا عدالت تطبیق شده و مظلوم به حق خود برسد.

با قصاص عدالت برقرار شده، و ظالم به کیفر اعمالش می‌رسد؛ اما بالعکس، نهادهای حقوق بشری بی‌کار ننشسته، و آن را تقبیح می‌کنند. نهادهای مذکور، ظلمی که بر مظلوم‌ها انجام شده است را نادیده گرفته و هیچ اهمیتی به مظلوم نمی‌دهند، در حالی در قصاص حق مظلوم از ظالم گرفته می‌شود. در این روزها وقتی که یک‌نفر در جوزجان و دونفر در غزنی قصاص شدند، نهادهای حقوق بشر، این عمل را تقبیح کردند؛ اما کشتار سی‌هزار فرد بی‌گناه فلسطینی که اکثرشان کودک بودند را نادیده می‌گیرند، و این‌جاست که ترفند حقوق بشری‌شان برملا شده و رسوا می‌گردند.