درس‌هایی از فتوحات اسلامی

درس‌هایی که می‌توانیم از فتوحات اسلامی به‌ برکت جهاد داشته باشیم زیاد هستند و هر بار مجاهدین اسلام، با فتوحات شجاعانه و جوانمردانۀ خویش این درس‌ها را تازه کرده و در وجود مسلمانان مظلوم جهان، روح و روحیۀ دیگری دمیده می‌شود:

۱. نعرۀ الله اکبر؛

نعرۀ «الله اکبر» از صدر اسلام تا عصر حاضر همیشه مایۀ امیدواری بوده است و در هر جامعه‌ای که این نعرۀ باشکوه با اعتماد و یقین کامل بین مسلمانان زنده باشد، آن امت شکست نخواهد خورد و طعم پیروزی را خواهد چشید، هر چند که طول بکشد چنان‌که تکبیرات مجاهدین و ملت افغانستان دلیلی بر این مدعا است. تکبیرات در ولایات فتح‌شده ترس بر دل دشمنان می‌انداخت. دشمنان با شنیدن این تکبیرها، فرار را بر قرار ترجیح داده و سنگرهای‌شان را خالی گذاشتند.

۲. شهادت‌طلبی؛

فتح سه‌سال پیش افغانستان نشان داد که هر چند جهان را مادیت‌پرستی فراگرفته است؛ اما هنوز انسان‌های زیادی در امت اسلامی وجود دارند که روحیه شهادت در وجود آنان موج می‌زند و مشتاقانه به پیشواز شهادت می‌شتابند و این انگیزۀ شهادت‌طلبی نیروی محرکی‌ست که به هیچ وجه در صف نیروهای دشمن یافت نمی‌شود.

۳. نتیجۀ خون پاک شهدا؛

این فتوحات این درس مهم را هم به مسلمانان دادند که خون شهدا حتما نتیجه خواهد داد، هر چند مدتی طول بکشد، و این سنت الهی است که جهت ابتلا، آزمایش‌های سختی بر سر راه قرار می‌دهد، سپس دسترخوان رنگارنگ پیروزی را برای مسلمانان پهن نموده و طعم پیروزی را به آنان می‌چشاند.

۴. عدم انتقام؛

فتح افغانستان توسط مجاهدان جان‌برکف اسلام نشان داد که اسلام دین انتقام و قتل‌وغارت نیست، چنان‌که سه‌سال پیش که امارت اسلامی بعد از سال‌ها جهاد طاقت‌فرسا و تقدیم هزاران شهید توانست زمام امور را به دست بگیرد، با تأسی از سیرۀ نبوی فورا اعلان عفو عمومی کرد و در حالی که سرسخت‌ترین دشمنان امارت اسلامی در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر گشت می‌زدند، بنابر حکم صادرشده هیچ مجاهدی به آن‌ها ضرری نرساند، و آن‌ها را به حال خودشان گذاشتند و با سهیم‌شدن در عفو عمومی، مورد رأفت اسلامی قرار گرفتند.

اگر این اقدام توسط کدام کشور غیراسلامی صورت می‌گرفت رسانه‌های اسلام‌ستیز زمین و زمان را به هم می‌بافتند که ما صاحبان تمدن چندین هزار ساله هستیم.

۵. کشورهای اسلام‌ستیز هر ظلمی را که میل‌شان بکشد با بی‌باکی و بی‌پروایی کامل انجام می‌دهند؛ ولی نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی هرگز آن‌ها را نمی‌بینند، ولی‌ از جزئیات کشورهای اسلامی آگاهی دارند و در گزارش‌های خود علیه این کشورها از کاه کوه می‌سازند، و بنابر همین گزارش‌های مغرضانه و واهی دکمه تحریم‌ها را فشار داده و تحریم‌های ظالمانۀ خویش را اعمال می‌کنند و بساط آن کشور را از روی زمین برمی‌چیدند.

پس معلوم می‌شود که این اصطلاحات ساختۀ غرب فقط بلاگردان غرب و اهل و خانوادۀ غربیان هستند و هر وقت که میل‌شان بکشد، به بهانۀ همین اصطلاحات، کشورهای ضعیف را مورد تجاوز خود قرار می‌دهند.