خاطرات تلخ زمان اشغال/ بخش بیست‌وپنجم؛ احیای مجدد اربکی‌ها!

با آن‌که اشغال‌گران آمریکایی و متحدان‌شان به گمان چیره‌شدن بر این ملت، پاهای خود را درون مرزهای افغانستان گذاشتند و انواع ظلم‌ها و جنایات را مرتکب شدند؛ اما استقامت جانانه مردم آزاده این سرزمین بزرگ‌ترین مانع در مقابل تحقق طمع اشغال‌گران به شمار می‌رفت.

در روزهای نخست حمله آمریکا به افغانستان، بسیاری بر این گمان بودند که خیلی زود عزم و اراده مجاهدین امارت اسلامی درهم شکسته و رهروان آن با زمین‌گذاشتن سلاح خود، از آرمان‌های والایی همچون تحکیم شریعت اسلامی در افغانستان، عقب‌نشینی می‌نمایند.

با گذشت روزها، ماه‌ها و حتی سال‌ها و ادامه استقامت مجاهدین، حقیقتی تلخ برای اشغال‌گران و مزدوران داخلی‌شان هویدا گردید، و آن این‌که قرار نیست مردم افغانستان تن به اشغال کشورشان دهند و در مقابل ظلم ظالم سکوت نمایند.

بله! جهاد مجاهدین نه تنها از بین نرفت، بلکه هر روز بیش از قبل بر پهنای بیشتری از افغانستان گسترش می‌یافت و همین امر باعث گردید تا نیروهای اشغال‌گر به فکر احیای هسته‌ی جدید افتاده و احیای مجدد نیروهای بدنام اربکی را در سر بپرورانند.

در تابستان سال ۲۰۱۰ میلادی، زمانی که اشغال‌گران آمریکایی و هم‌پیمانان آن در نبرد با امارت اسلامی به شدت تحت فشار قرار گرفته و به دنبال راهی برای فرار آبرومندانه بودند، انتصاب جنرال دیوید پیتریوس به حیث قوماندان عمومی قوت‌های ناتو و فرمانده کل نیروهای آمریکایی مستقر در افغانستان، نویدبخش وقوع رویدادهای مهم بود.

یکی از این اتفاقات و البته ناخوشایند برای عموم ملت افغان‌زمین، راه‌اندازی پروسه اربکی‌سازی با پیشنهاد این مقام ارشد نظامی آمریکا بود؛ جریانی که باری‌دیگر ثابت ساخت که آمریکا در راستای تحمیل خواسته‌های نامشروع‌اش از استفاده‌ی هیچ سلاحی دریغ نمی‌ورزد.

در روزهای آغازین انتصاب جنرال دیوید پیتریوس به حیث قوماندان عمومی قوت‌های ناتو و فرمانده کل نیروهای آمریکایی مستقر در افغانستان، زمزمه تأسیس گروه‌های اربکی در میان سیاسیون و مردم افغانستان بالا گرفت.

اما واژه اربکی یا ملیشه برای مردم افغانستان واژه ناشناس نبود، چراکه این نام هرگاه روی زبان‌ها آمده است، ارمغانی جز غم و اندوه و خاطرات تلخ و زهرآگین، برای این ملت در پی نداشته است، به‌گونه‌ای که بسیاری از افغان‌ها، هنوز هم خاطرات تلخ ملیشه‌‌های حکومتی و یا همان اربکی‌های زمان حکومت سابق را از یاد نبرده‌اند.

ظاهرا اداره کابل و در رأس آن آمریکای جنایت‌کار می‌خواستند به خاطر بقای رژیم سیاه خویش و ادامه‌یافتن اشغال این سرزمین بار دیگر پای این جماعت منفور را به میدان جنگ باز نموده و سایه شوم‌شان را بر سر مردم بی‌گناه افغانستان بیندازند.

ادامه دارد…