نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در طول اشغال بیست‌ساله‌ی افغانستان، زنان این جامعه، بیش از هر قشر دیگری، متضرر شده و شاهد رنج‌ها و مصیبت‌های فراوانی بوده‌اند؛ حال آن‌که صدای شعارهای دروغین غربی‌ها در راستای حمایت از حقوق زنان، گوش جهانیان را کر نموده است.
هرگاه خاطرات تلخ زمان اشغال را مرور می‌کنیم، یقینا وضعیت اسف‌بار زنان در آن زمان، قلب‌های‌مان را به درد می‌آورد.
در این بخش از سلسله مقالات «خاطرات تلخ زمان اشغال» بر آن شدیم تا نیم‌نگاهی به برخی از چالش‌ها و مشکلات اساسی فراراه زنان انداخته و در ادامه گوشه‌ای از رنج‌ها و سختی‌هایی را بازگو کنیم که این قشر مظلوم در آن سال‌ها متحمل شدند.
• نکاح اجباری؛
در بسیاری از مناطق کشور، دختران جوان به خاطر فقر، خصومت‌های قومی و یا جلب رضایت زورمندان، به اجبار نکاح داده می‌شدند؛ ازدواج‌هایی که بدون رضایت دختران انجام شده و ابتدایی‌ترین حقوق‌شان نادیده گرفته می‌شدند.
• قربانی اصلی حملات اشغال‌گران؛
طی بیست‌سال اشغال، بر اثر عملیات‌های نظامی نیروهای اشغال‌گر و همکاران داخلی‌شان، زنان این دیار بیشترین تلفات را متحمل شدند. در این مدت خانه‌ها، مکاتب، عروسی‌ها و حتی شفاخانه‌ها نیز بارها هدف بمباردمان قرار گرفتند و در نتیجه زنان زیادی شوهران و فرزندان خود را از دست داده و یا خود به شهادت رسیدند، یا مجروح، آواره و بی‌سرپرست شدند.
• محرومیت از حق میراث؛
حق میراث جزء ابتدایی‌ترین حقوق زنان در جامعه‌ی اسلامی‌ست، اما در زمان اشغال، در بسیاری از نقاط افغانستان، زنان از حق شرعی خود در ارث محروم می‌ماندند. فرهنگ اشتباه و نادرست و ضعف نظام عدلی باعث شده بود تا دارایی‌های خانوادگی تنها میان مردان تقسیم شوند و سهم زنان نادیده گرفته شده و یا با زور و فریب از آنان گرفته شود.
• نبود امنیت فردی؛
در فضای بی‌قانونی و فساد گسترده‌ای که از سوی غرب به این کشور سرازیر شده بود، زنان حتی از امنیت در کوچه و بازار محروم بودند، بگونه‌ای که هرازگاهی گزارش‌های دل‌خراشی از اذیت، آزار و حتی دست‌درازی به زنان مسلمان پخش‌ونشر می‌شد.
• بی‌سرنوشتی زنان بی‌سرپرست؛
هزاران زنی که شوهران خود را در حملات اشغال‌گران و اجیران داخلی‌شان از دست داده و یا بنابر دلایل دیگری بی‌سرپرست مانده بودند، بدون هیچ‌گونه حمایتی، با فرزندان یتیم و فشارهای سنگین، رها شدند و هیچ‌گاه برای آنان برنامه‌ی واقعی و مؤثری آن‌طور که لازم است، ترتیب داده نشد.
• اعتیاد به مواد مخدر؛
افزایش کشت و قاچاق مواد مخدر در دوران اشغال، پیامدهای ویران‌گری برای مردم افغانستان، به خصوص زنان داشت؛ زنانی که به دلیل فقر، فشار روانی و یا تأثیر اعضای معتاد خانواده، نه تنها خود نیز به مواد مخدر آلوده شدند، بلکه جامعه را هم با خطری بس عظیم مواجه کرده بودند.
آن‌چه در این بخش از سلسله مقالات «خاطرات تلخ زمان اشغال» بیان گردید، تنها بخش کوچکی از رنج‌هایی بودند که زنان افغان در سایه‌ی اشغال و بی‌عدالتی تحمل کردند؛ رنج‌هایی که اکنون با خروج اشغال‌گران پایان یافته و با جرأت تمام می‌توان گفت که حقوق حقه زنان، زیر حاکمیت نظام اسلامی تامین شده و در فضای امن‌تر، با عزت بیشتر و در پرتو ارزش‌های دینی و فرهنگی، آن‌طور که شایسته‌ی یک زن مسلمان است، زندگی می‌نمایند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.