نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
پروسه‌ی احیای نیروهای بدنام اربکی سرانجام در ماه جولای سال ۲۰۱۰ میلادی علی‌رغم مخالفت‌های شدید مردم رنج‌دیده افغانستان و سکوت ذلت‌بار رهبران خودخوانده وقت، تصویب شده و در ۱۶ آگست همان سال با صدور فرمان ریاست‌جمهوری، این نیرو عملا وارد میدان شد.
در آن زمان اگرچه اشغال‌گران و اجیران‌شان ادعا می‌نمودند که این نیروها برای مقابله با پیش‌روی‌های مجاهدین امارت اسلامی احیا شدند، اما آن‌چه مردم افغانستان در عمل دیدند، چیزی جز ظلم و جنایت این بدطینتان بر ملت نبود.
ناگفته نماند که اشغال‌گران آمریکایی اکثریت اعضای نیروهای اربکی را از مفسدین جامعه و آن‌هایی که در ارتکاب فساد و فحشا از دیگران پیشی گرفته بودند، تشکیل دادند؛ امری که خود گواهی است بر این‌که دنیای کفر هیچ‌گاه خواهان خیر و خوبی برای مسلمانان نیست.
با گذشت مدت‌زمانی نه چندان زیاد از تأسیس نیروهای اربکی، همان‌طور که انتظار می‌رفت، دامنه‌ی ظلم و جنایات‌شان بر ملت افغانستان گسترش یافت، به‌گونه‌ای که هر کجا صحبت از آزار و اذیت مردم، لت‌وکوب، قتل، دزدی، اختطاف، راهزنی و چوروچپاول به میان می‌آمد، بی‌گمان ردپای این جماعت منفور نیز در آن‌جا به چشم می‌خورد.
در سال‌های نخست تأسیس اربکی‌ها، تعداد این نیروها به شمول افراد خیالی به ۳۰ هزار فرد مسلح می‌رسید و از آن‌جایی که این نیروها ارتباط مستقیم با اشغال‌گران داشتند، تمام هزینه‌های‌شان را نیز دولت آمریکا می‌پرداخت.
ارتباط مستقیم آن‌ها با آمریکایی‌ها، باعث شده بود تا این افراد بدنام در مقابل جرم و جنایات‌شان هیچ‌گونه بازخواستی از سوی اداره دست‌نشانده‌ی وقت کابل نشوند، و همین امر موجب شده بود تا مردم آن‌ها را «دزدان جوازدار» بخوانند؛ دزدان و چپاول‌گرانی که در روز روشن و در مقابل چشمان همه، دست به چپاول اموال مردم می‌زدند و هیچ‌کس حتی نیروهایی که خود را حافظ امنیت می‌خواندند نیز جرات مانع‌شدن آن‌ها را نداشتند.
مردم افغانستان به اندازه‌ای که از اشغال‌گران و متحدان‌شان نفرت داشتند به همان میزان نیز از گروه‌های اربکی و بانیان این غده سرطانی بیزار بودند.
با گذشت زمان و در روزهایی که رژیم سابق نفس‌های آخرش را می‌کشید، حتی خود اعضای اربکی‌ها نیز به خاطر کارنامه سیاه و ننگین‌شان از به‌کارگرفتن نام «اربکی» خجل بودند.
سرانجام این حربه و تاکتیک غربی‌ها برای جلوگیری از پیش‌روی‌های روزافزون مجاهدین امارت اسلامی نیز چاره‌ساز نشد و تمام مزدوران داخلی آن‌ها به ناچار در مقابل سربازان اسلام سر تسلیم فرود آوردند و ملت رنج‌دیده افغانستان به لطف الهی از ظلم و جنایات اربکی‌ها در امان مانده و دیگر جان، مال و ناموس‌شان به خاطر وجود افراد بی‌بندوباری نظیر اربکی‌ها در خطر نبودند.
بلی! وعده‌ی خدای عزوجل، همان‌گونه که در کتاب مقدّسش به آن بشارت داده بود، محقق گردید و بساط اربکی‌ها و اربابان خارجی و داخلی‌شان از این سرزمین برچیده شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.