خاطرات تلخ زمان اشغال؛ بخش هفتم

زورگویی و قلدوری یکی‌ دیگر از شاخصه‌های جمهوریت دست‌نشانده غرب بود و عموم ملت افغانستان خاطرات ناگواری از این جریان ناخجسته دارند.

در زمان اشغال زورگویی و قلدوری بگونه‌ای‌ غیرعادی در میان جامعه ریشه دوانده بود و روزانه عملکردهای منفی زیادی را به‌چشم سر می‌دیدیم.

برخلاف دیگر کشورهای دنیا، در افغانستان اما، عمده زورگویان را افرادی وابسته به حکومت و نظام وقت تشکیل می‌دادند و همین امر باعث شده بود تا کسی برای‌ خود جرأت مقابله با این افراد را ندهد.

به‌طور مثال شرکت برشنا درسال ۱۳۹۶ بعد از ناتوان‌یافتن حکومت‌وقت مبنی بر گرفتن پول برق از زورگویان، نام‌های این‌افراد را رسانه‌ای نمود و برق شماری از آن‌ها را نیز در حضوررسانه‌ها قطع نمود.

در آن زمان نام بیش از ۶۰۰ نفر همگانی شد که درمیان آن‌ها نام چهره‌های مشهور جمهوریت نظیر گل‌آقا شیرزی، نامزد ریاست جمهوری، سید مخدوم رهین وزیر اسبق اطلاعات و فرهنگ، عبدالرئوف ابراهیمی، رئیس مجلس نماینده‌گان و عبیدالله بارکزی از نماینده‌گان مجلس وقت، به‌چشم می‌خورد.

لت‌وکوب نیروهای امنیتی، غصب زمین‌های دولتی و شخصی، قراردادن موانع در جاده‌ها و سرک‌‌های منتهی به خانه‌های‌شان، استخراج غیرقانونی معادن و آدم‌ربایی بخش کوچکی از فعالیت‌های مخرب زورمندان در آن روزها بود.

در زمان اشغال بیش از ۴۰۰ پلیس که معاش آن‌ها از جیب ملت مظلوم داده می‌شد در اختیار زورمندان قرار داشتند و بیش از ۷۰۰ موتر دولتی برای استفاده شخصی‌شان بکار گرفته شده بود.

صرافان و تجار ملی نیز از گزند آن‌ها در امان نبودند و طبق گزارشی در سال ۱۳۹۶ تنها در یک ماه بیش از ۵ میلیون افغانی برای زورگویان باج داده بودند.

در زمان همه‌گیری کرونا شخص اشرف‌غنی به وزارت صحت‌عامه دستور داده‌ بود که از فضل‌الهادی مسلمیار و خانواده‌اش آزمایش بیماری کرونا گرفته شود.

بعد از آن دیگر زورمندان نیز به تبعیت از بزرگ‌شان همچون والیان، فرماندهان و سیاست‌‌مداران با اعمال فشار به کارمندان این وزارت، آزمایش می‌شدند.

همین اتفاقات باعث شده بود تا بیش از هر زمان دیگری مردم رنج‌دیده‌ی افغانستان از نظام جمهوریت خسته و درمانده شده و انتظار فروپاشی آن‌را بکشند.

ادامه دارد…