خاطرات تلخ زمان‌اشغال/ بخش نهم

نام‌اش را انتخابات گذاشته بودند و با شعارهای پوچ‌شان مردم را وادار به حضور در پای صندوق‌های رای می‌نمودند، در مقابل اما این آمریکایی‌ها بودند که انتخاب می‌نمودند چه‌کسی پیروز میدان باشد و طوق غلامی را بر گردن اندازد.

معضل بزرگ فساد

فساد سیاسی در طی بیست ‌سال اشغال:

 

با این‌که سیرک انتخابات یکی از دستاوردهای نامیمون اشغال‌گران برای ملت رنج‌دیده افغانستان به‌حساب می‌آمد، با آن‌هم این تحفه نامبارک غرب از گزند فساد در امان نماند و علی‌رغم اینکه برای راه‌اندازی آن میلیون‌ها دالر مصرف می‌شد اما، نتیجه‌آن در همان ابتدا برای دست‌های پشت‌پرده ظاهر و هویدا بود.

 

نام‌اش را انتخابات گذاشته بودند و با شعارهای پوچ‌شان مردم را وادار به حضور در پای صندوق‌های رای می‌نمودند، در مقابل اما این آمریکایی‌ها بودند که انتخاب می‌نمودند چه‌کسی پیروز میدان باشد و طوق غلامی را بر گردن اندازد.

 

تقلب‌های گسترده در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری، مجلس‌نماینده‌گان و شوراهای ولایتی وجود داشت، به‌عنوان مثال حامد کرزی و اشرف‌‌غنی هردو با تقلبات مهندسی شده‌ از سوی دست‌های داخلی و خارجی، برنده‌ انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام شدند.

 

در بیست‌سال‌ گذشته کشمکش‌های زیادی برای رسیدن به‌قدرت میان خودفروخته‌گان غرب‌زده اتفاق می‌افتاد اما دولت آمریکا از فردی پشتیبانی می‌نمود که بیش از همه به‌خدمت‌گذاری آنها حاضر باشد.

 

ادعای فساد سیاسی در دوره‌های اخیر انتخابات میان اشرف‌‌غنی و عبدالله به‌گونه‌ی واضح و روشن به‌چشم می‌خورد، بگونه‌ای که برای هیچ‌کس پوشیده نیست که اشرف‌غنی با زور و تهدید امریکایی‌ها قدرت را از رقیب انتخاباتی‌اش (عبدالله‌ عبدالله) به دست گرفت.

 

جریانی که اسپنتا، وزیر خارجه پیشین افغانستان، در مصاحبه‌‌ای با بی‌بی‌سی فارسی، آن را تایید نموده و گفت: «من شاهد بودم که زلمی خلیل‌زاد، تیم‌ انتخاباتی داکتر عبدالله ‌عبدالله را تهدید به پذیرش نتایج انتخابات به نفع اشرف‌ غنی کرد» همین امر به‌تنهایی گواه بزرگی بر وجود فساد سیاسی و مسبب بی‌باوری مردم نسبت به شرکت در این پروسه شیطانی و دوری‌شان از دولت دست‌نشانده غرب گردید.

 

همین‌طور، تعیینات در بست‌های میانه و عالی‌رتبه‌ دولتی نه براساس شایسته‌سالاری، بلکه براساس ارتباطات عناصر قومی، زبانی، گروهی و جغرافیایی در نظر گرفته می‌شد.

 

ادامه دارد.