نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
پاکستان تاهنوز گمان می‌برد که افغانستان بی‌صاحب است و کوشش می‌کند تا در هر جا با نشست‌وبرخاست با دشمنان مردم افغانستان آن‌ها را علیه ملت غیور افغان تقویت کند و در خاک پاکستان برای‌شان جای دهد تا مراکز خود را ایجاد کنند.
این یک حقیقت است که در «بلوچستان» و «خیبرپختونخوا» مراکز داعش فعال‌اند و چندین‌بار اعضای داعش از آن مرکزها بعد از تعلیم به افغانستان فرستاده شدند تا در آن‌جا عملیات کنند که خوشبختانه از سوی امارت اسلامی یا از پا درآورده شدند و یا قبل از انجام کدام عملیات دستگیر گردیدند.
پاکستان بارها بدون درنظرداشت و رعایت حقوق همسایگی و بین‌المللی بر خاک افغانستان و خصوصا ولایت‌های جنوبی و جنوب‌شرقی تجاوز و بمباردمان کرده است و تمام این سرکشی‌های پاکستان بیان‌گر آن است که پاکستان تحمل این را ندارد که یک افغانستانِ آزاد، آباد، مستقل و مقتدر را در همسایگی خود ببیند.
نشست‌هایی که قرار است آی‌اس‌آی پاکستان با مخالفان امارت اسلامی افغانستان در ترکیه برگزار کند نیز، نشانی از کینه و بدخواهی پاکستان نسبت به افغانستان است و پاکستان با این نشست‌ها با سیاسیون ناکام و فراری، بیشتر به سوی بحران سیاسی قدم می‌گذارد.
پاکستان به‌جای حل‌ساختن مشکلات داخلی کشور خود، به دنبال این است که امنیت و آرامش موجود افغانستان را خدشه‌دار سازد و آشوب دیگری برپا کند، و پاکستان هرگز با این دخالت‌ها و بدخواهی‌های خود نمی‌تواند از مشکلات سیاسی و اقتصادی خود بکاهد، مگر اینکه از دخالت در امور افغانستان دست بکشد و مشغول حل‌ساختن مشکلات داخلی کشور خود شود.
اعتمادکردن و جای‌دادن به کسی که به خود و کشور خود خیانت کرده است و به هیچ عهد و پیمانی وفادار نیست خودش نمونه‌ای از سیاست ناموفق است. آن‌که دیروز خاک، ناموس و مردمش را در اختیار بی‌گانه‌ها گذاشته و فروخت، بعید است که به کشور دیگری وفادار باشد.
پاکستان با راه‌دادن «داعش» و «بغاوت‌گران» در حریم و خاک خود، مرتکب اشتباهی شده است که در آن قطعاً نه خیر خودش است و نه ملتش خواهان این موضوع است، و در حقیقت این تصمیم کشور پاکستان؛ یعنی قراردادن «مار» در «آستین».
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.