طالبان و حماس؛ نقش‌آفرینان صحنهٔ رقابت اقتصادی و مقاومت جنگی

نویسنده: ادهم شرقاوی

مترجم: عبدالظاهر هروی

افغانستان دو روز پیش با اعلام پرداخت آخرین وام بین‌المللی خود، به کشوری بدون هیچ‌‌وام خارجی تبدیل شد! این اتفاق درست پس از دو و نیم‌سال از حاکمیت طالبان به وقوع پیوست.

در دهه‌ها و سال‌های متمادی، ابزار رسانه‌های سرمایه‌داری و کاپیتالیسم غربی و عربی آنها را برای ما به عنوان نادان و فرومایه به تصویر کشیده‌اند که در غارها زندگی می‌کنند و هیچ دانش و بینش درستی از سیاست، اقتصاد و آموزش ندارند! آنها به‌گونه‌ای به ما القا کردند که طالبان حتی عقل و درک درست ندارند و عقل وفهم آنها در تفنگ آنها‌ست و از طریق آن فکر می‌کنند و می‌اندیشند. و از همه‌ی اینها، بدتر آن که شما باید روایت‌های آنها را باور می‌کردید؛ در غیر این صورت حامی تروریسم می‌‌بودید، حتی اگر داستان‌های آنها شکننده‌تر از یک تکه بیسکویت در یک فنجان چای باشد غربی‌ها به ظاهر خود را متمدن و دارای رسالت می‌پندارند، از این‌رو آنها بر اساس رسالت و تمدن‌شان می‌توانند کشوری را اشغال کنند، دولتش را سرنگون نمایند و ملت آن را بکشند و یا مردمش را آواره کنند. غربی‌ها می‌توانند ثروت ملت‌های مسلمان را غارت کنند و از طرف خود حکومتی جایگزین را تعیین کنند تا با آنها در دزدی و غارت همکاری کند، در مقابل اگر کسی برای دفاع از دین، وطن، خاک و ناموس خود دست به تفنگ ببرد و بجنگد، تروریست و عقب‌مانده محسوب می‌گردد.

غرب با مساجد هیچ مشکلی ندارد و از وجود آن هیچ هراسی هم ندارد، حتی اگر در هر خانه‌ و پشت‌بام، مسجدی ساخته شود. غرب از این هراس و رعب و وحشت دارد که برای اسلام حکومت و دولتی برپا شود؛ چون‌که در این هنگام است که مسلمانان از فرومایگی به عزت و سربلندی نایل می‌آیند و از گله‌های رام‌شده با چوب به گرگ‌های با دندان و چنگال‌های که قادر به خراشیدن و زخم‌ساختن هستند، تبدیل خواهند شد.

بدون تردید، وقتی‌ که به اسلام اجازه داده می‌شود که با عدالت و میانه‌روی و درک صحیح خود حکومت‌ کند، شگفتی می‌آفریند. شما می توانید اقتصاد امروز افغانستان را که یوغ بدهی را از سرش انداخته و پوست بانک جهانی را پاره کرده است با اقتصاد مصر، اردن، لبنان، سوریه و عراق مقایسه کنید و البته به اصطلاح عرب‌ها طناب هنوز روی تراکتور است. مصر، کشوری که در زمان حضرت یوسف علیه‌السلام دنیا را سیر می‌کرد، امروز مردم در آرزوی گوشت هستند. مصر، کشوری که اگر در «دلتای نیل» آن دانه گندم می‌کاشتی، به خوشه‌های بزرگ و قدرتمندی تبدیل می‌شد. [دلتای نیل به ناحیه‌ای از مصر گفته می‌شود که در آن رود نیل در انتهای خود به دریای مدیترانه می‍ریزد. این ناحیه خاکی بسیار حاصل‌خیز دارد. مترجم]

ما هیچ‌گاه کمبود منابع نداشته و نداریم و کشورهای مسلمانان از نظر منابع طبیعی، ثروتمندترین کشورهای دنیا هستند، در واقع ما در حال حاضر با کمبودی اداره و اراده‌ دولت‌هایی که با قوانین اسلام حکومت کنند، مواجه هستیم. البته دولت‌هایی وجود دارند که مردم آن مسلمان‌اند؛ اما قوانین آنها وارداتی و پرچم‌های آن اسیر دولت‌های دیگر هستند و اقتصاد آنها نیز به بانک جهانی گره خورده است.

درام‌ها و نمایشنامه‌های مصری افراد مذهبی را برای ما به عنوان تروریست احمق به تصویر کشیده‌اند و «عادل امام» یکی از نمایشنامه‌نویسان طنز مصری در تلاش بود این کلیشه را در ذهن ما جاگیر کند که دین‌داری و عقب‌ماندگی دو روی یک سکه است.

درام‌ها و نمایشنامه‌های سوری، مذهبی‌ها را برای ما دراویش و اهل برکت به تصویر می‌کشند و جایگاه آنها را در خلوت‌گزینی و گوشه‌گیری تبیین می‌کنند و در عین حال حکومت‌‌داری را به افراد خاصی اختصاص می‌دهند.

این وضعیت امروز ما پس از ده‌‌ها سال حذفِ اسلام از قدرت است. نتیجه چه شد؟ نه اقتصادی ماند، نه آموزشی و نه نظامی!

تجربه‌ی حماس در غزه نیز تجربه حیرت‌‌انگیزی است و می‌تواند به شما بگوید که اسلامِ بزرگ در زمان حکومت‌داری و قدرت چه‌هاکه نمی‌تواند بکند! در گذشته‌ی نه چندان دور، ارتش‌های ترکیبی ما بیش از شش ساعت نتوانستند در مقابل صهیونیست‌ها ایستادگی و مقاومت کنند، در حالی‌که قسام ۱۳۰روز است که روی پاهای خود ایستاده و با چنان سلاح‌هایی مورد اصابت قرار گرفته است که نه تنها کشورها را نابود و ویران می‌کند که امپراتوری‌ها را نیز فرو می‌ریزد! غزه هیچ‌یک از منابع‌ کشورهای ما را ندارد؛ نه نفتی، نه طلای، نه بنادری و نه حتی فرودگاهی؛ بلکه غزه دارای دینِ واقعی و عزم و اراده‌ی مخلصانه‌ای است! ماشین انهدام صهیونیستی همیشه به تانک «مرکاوا» به خود می‌بالیده است که چندین‌دهه در برابر تمام سلاح‌های ضد‌زره موجود در دنیا ایستادگی کرده است؛ اما بعداً درست آنهایی که سال‌ها در محاصره و تحریم بودند و حتی از منابع و مواد‌اولیه محروم بودند، آمدند، موشک آل‌یاسین۱۰۵ را ساختند و عظمت تانک «مرکاوا» را نابود کردند!

کدام یک از کشورهای ما مسلمانان با وجود منابع زیاد، به ساخت اسلحه روی آورده است؟ پاسخ: هیچ‌کس! نه به این دلیل که ما نمی‌توانیم اسلحه بسازیم؛ بلکه از این جهت‌که از سوی سازمان‌های بین‌المللی ممنوع است. روی آوردن به سمت چیزهایی‌‌که می‌تواند توازن قدرت‌های بین‌المللی را برهم زند، سخت ممنوع است، در مقابل شما همیشه باید گروگان بمانید، اسلحه بخرید و حتی آزادی استفاده از آنها را هم نداشته باشید و شما باید قانع شوید که اسلام اصلاً شایسته حکومت‌داری نیست و کسانی هم که به دنبال تغییر قوانین بازی هستند، تروریست و یا عقب‌مانده‌ای بیش نیستند.

و آنها [مجاهدین و آزادی‌خواهان] مسئول آن چیزی هستند که کشور ما به آن تبدیل شده است. آنان اسلام را از قدرت کنار می‌کشند و مردم آن کشور را مسئول شکست و عقب‌ماندگی‌شان می‌دانند! طالبان در طی دو‌ سال و نیم، در حالی‌که مشکلات اقتصادی در سیستم‌های اطراف ما که ده‌ها سال قدمت دارند، همچنان بد و بدتر می شود، در بخش اقتصاد معجزه و شگفتی آفریدند. حماس در منطقه‌ای کوچک و محاصره‌شده که پایتخت آن کوچک‌تر از پایتخت ماست، شگفتی‌های فراوانی آفرید و ارتشی باشکوه و محیطی برای مقاومتِ مؤمنانه، صبورانه و استوار و ثابت‌قدم تشکیل داد و با این کار پیش از آن که جهانیان را شگفت‌زده کند، ما را شگفت‌زده کرد!

آری، این است اسلام بزرگ، وقتی که حکومت‌ کند، شگفتی می‌آفریند.