زوال اروپا و سرنوشت قدرت‌های استعماری

وزیران خارجه آمریکا و روسیه به عربستان سعودی رسیده‌اند تا راجع به موضوع جنگ جاری در قلب اروپا (اوکراین) گفت‌وگوهای تعیین‌کننده‌ای داشته باشند. مقامات اوکراینی به این نشست دعوت نشده‌اند و وزیر خارجه روسیه در مورد متحدان اروپایی (آلمان، بریتانیا، فرانسه و …) گفته است که نیازی به حضور آن‌ها در این نشست نیست.

اروپایی‌ها سه قرن بر جهان حکومت کردند. زمانی بود که سایر قاره‌های جهان (آمریکا، آسیا، آفریقا و اقیانوسیه) مستعمرات اشغال‌گران اروپایی بودند؛ اما امروز وضعیت اروپا به گونه‌ای است که حتی برای حلوای یک‌ تُنی هم کسی آن‌ دعوت نمی‌کند.

چندی پیش یک نویسنده و مسئول استخباراتی اسپانیایی (خورخه دسکالار) کتاب جالبی منتشر کرد. او با نقل قول از بی‌بی‌سی، در این کتاب زنگ پایان سلطه جهانی اروپا را به صدا درآورده بود. وی نوشته است: تا بیست و پنج سال آینده هیچ کشور اروپایی در میان ده قدرت برتر اقتصادی جهان نخواهد بود. اروپا در مسیر زوال قرار دارد و آن برتری جهانی اروپا که با اختراع ماشین بخار در انگلستان آغاز شد و از طریق استثمار و برده‌داری به سایر نقاط جهان تحمیل شد، به نظر می‌رسد که به پایان خود نزدیک می‌شود. مرکز ثقل تعاملات اقتصادی جهان از اقیانوس اطلس به بحرالکاهل و اقیانوس هند منتقل شده است. ۶۵ درصد جمعیت جهان و ۶۲ درصد تولید ناخالص داخلی جهان در همین منطقه (هند و اقیانوس آرام) متمرکز شده‌اند، در حالی که تمام اروپا حتی ۶ درصد جمعیت جهان را تشکیل نمی‌دهد.

دسکالار نوشته است که روز بد اروپا را می‌توان از اینجا تخمین زد که که امنیت آن توسط آمریکا تأمین می‌شود، شاه‌رگ‌های انرژی آن در دست روسیه است و تجارت آن به چین وابسته است.

یادآوری فوق را از این‌رو کردم که بدون خداوند متعال، هیچ قدرتی پایدار نخواهد ماند. کسانی که امروز به جای ایمان به خداوند، به قدرت آمریکا ایمان آورده‌اند، باید بدانند که همان‌طور که قدرت‌های استعماری مانند اروپا به زوال رسید، آمریکا نیز روزی به همین سرنوشت دچار خواهد شد.

عروج و افول ملت‌ها تسلسل عادی تقدیر و آزمون‌های الهی است؛ در این فراز و نشیب‌ها، مهم حفظ ایمان، توکل و عزم است و بس.