دوازده سال زندگی در سایه/بخش دهم و پایانی

پایان داستان

شاید یکی دلایل فاش‌نشدن محلِ مخفی‌شدن ملا محمدعمر، اعتماد استخبارات آمریکا به فرار وی به پاکستان باشد؛ زیرا واشنگتن متقاعد شده بود که این مرد در خانه‌ای متعلق به استخبارات پاکستان محافظت می‌شود. یکی از نویسندگانِ مجله‌ی «نیویورک تایمز» یک‌سال قبل از وفات ملامحمدعمر یک تحقیق ژورنالیستی انجام داد و با دوازده مقام امنیتی آمریکایی مصاحبه‌ای انجام داد که همه‌ی آنها متفق‌القول بودند که ملامحمدعمر در پاکستان تحت حصر‌خانگی است.

توانایی برتر طالبان در مخفی‌کردن رهبر خود درست زمانی بهتر آشکار شد که آمریکایی‌ها به مدت دوسال پس از وفات او در مورد حضور وی در پاکستان بحث و مصاحبه می‌‌کردند. هنگامی‌که حکومتِ افغانستان وفات او را اعلام کرد، دیوید پترائوس، رئیس سازمان استخبارات سیا اظهار داشت که او هیچ شکی ندارد که ملامحمدعمر در پاکستان وفات کرده است. در شهر کراچی حضور داشته و در یکی از شفاخانه‌های این شهر وفات کرده است.

جالب اینجاست که نهضت و جنبش نه تنها توانست حیات ملامحمدعمر را از دشمنانش پنهان کند؛ بلکه موفق شد وفات وی را نیز از دشمنان و حتی از دوستانش مخفی نگه دارد.

هنگامی‌که ملامحمدعمر وفات کرد، رهبران تصمیم گرفتند به خاطر مصلحت خبر وفات را اعلام نکنند و تا مدتی پنهان نگه‌دارند که از تنش‌ها و اختلاف داخلی جلوگیری شود.

واقعیت امر که از مصاحبه با افراد نزدیک به این مرد و آنچه حرکت اعلام رسمی کرد و همینطور واشنگتن و دولت قبلی افغانستان به آن اذعان داشت، به دست آمد این است که این مرد در تمام مدتِ زندگی خود پا به پاکستان نگذاشته است. نه تنها برای مخفی‌شدن، حتی فکرِ رفتن به آنجا را برای لحظه‌ای قبول نکرد. او به پاکستان اعتماد نداشت و در دوران حکومتش به شدت نسبت به نفوذ آن بر امور افغانستان حساس بود و دوران حکومت‌داری خود همیشه از پاکستان دوری می‌جُست و اینگونه شد که این مرد معمایی باقی ماند که نه واشنگتن و نه نوکرانش حتی دو سال پس از وفات او نتوانستند آن را حل کنند، چه رسد به اینکه از محل اختفای او در طول ناپدید‌شدن طولانی مدتش مطلع شوند

در آغاز سال ۲۰۱۳ وضعیت سلامتی ملامحمدعمر کمی وخیم شد، طوری که مداوم سرفه می‌کرد. دانه‌ها و جوش‌های زیادی بر قسمت‌های مختلف بدن وی به‌وجود آمدند. از نشستن در اماکن نفس‌‌گیر به شدت اذیت می‌شد. عبدالصمد و عبدالأحد و عبدالجبار به وی پیشنهاد کردند که جهت تداوی به پاکستان برود؛ اما ملامحمدعمر به قاطعیتِ تمام این پیشنهاد را رد کرد. سپس به عبدالجبار گفت که مطمئن است به سبب این بیماری وفات می‌کند. اینجا بود که در ۲۵ آوریل ۲۰۱۳ به سوی پروردگارش عروج کرد.

عبدالجبار، عبدالصمد و عبدالاحد او را شبانه در قبرستانی در نزدیکی محل وفاتش بدون اطلاع کسی دفن کردند و عبدالجبار به سرعت به سمت شهر کویته حرکت کرد تا خبر وفات یکی از تاثیرگذارترین چهره‌ی تاریخ افغانستان را به رهبران جنبش برساند. در غروب آن روز به دور چشم جهانیان و خبرگزاری‌ها و رسانه‌های جهانی، سنگ دیگری از سرزمین خراسان افتاد که نامش ملامحمدعمر رحمه‌الله بود.