تاپی؛ پرمنفعت‌ترین پروژه برای ملت

ایدهٔ اصلی این پروژهٔ سُترگ، سه دهه قبل در سال۱۹۹۰ میلادی در زمان تحریک قبلی مطرح شد؛ اما بنابر مشکلاتی، کار آن متوقف گردید. در سال ۲۰۱۶ یک‌بار دیگر کار این پروژه، شروع شد و احتمال داده می‌شد که تا سال ۲۰۱۹ پایان یابد؛ اما به‌خاطر نبود امنیت و کارشکنی‌ها این طرح بزرگ فرجام نیافت.

شاید بارها نام پروژهٔ بزرگ تاپی را شنیده باشیم، اما همواره به این می‌اندیشیدیم که این پروژهٔ حیاتی، مهم و استراتیژیک چه وقت آغاز خواهد شد. تاپی پروژه‌ای است که مردم افغانستان به آن به‌عنوان روزنه‌ی امید نگاه می‌کنند و آن‌را تحول‌آفرین می‌دانند. پروژهٔ تاپی؛ گامی به‌سوی رونق اقتصادی، اشتغال‌زایی فراوان و تشویق به‌تجارت بین کشورهای همسایه و استحکام روابط و تعامل سازنده است.

ایدهٔ اصلی این پروژهٔ سُترگ، سه دهه قبل در سال۱۹۹۰ میلادی در زمان تحریک قبلی مطرح شد؛ اما بنابر مشکلاتی، کار آن متوقف گردید. در سال ۲۰۱۶ یک‌بار دیگر کار این پروژه، شروع شد و احتمال داده می‌شد که تا سال ۲۰۱۹ پایان یابد؛ اما به‌خاطر نبود امنیت و کارشکنی‌ها این طرح بزرگ فرجام نیافت.

پروژهٔ تاپی، می‌تواند کانون اتصال و پیوند در مناسبات منطقه‌ باشد که از این طریق، کشورهای مشترک‌المنافع را با هم بیشتر گره می‌زند و مناسبات، اهداف و خواسته‌های‌شان را تا حدی متحد و یک پارچه می‌سازد.

این پروژه، فراتر از یک پروژه و طرح است، بلکه می‌تواند نقطه‌ اتصالی باشد که افغانستان و منطقه را به سوی عمران، آبادانی، شکوفایی، توسعهٔ اقتصادی و گسترش تجارت سوق دهد و می‌تواند در میان کشورهای همسایه‌وهم‌جوار منطقه وحدت و تفاهم بیشتری ایجاد کند.

 

کارشناسان و آگاهان مسائل انرژی می‌گویند که این پروژه می‌تواند در درازمدت سبب گسترش روابط بین کشورهای عضو شود، چارلس هیندری وزیر اسبق انگلستان گفته‌است: «چنین پروژه‌های بزرگ و مشترکی از نظر جغرافیای سیاسی و به‌دلیل منافع مشترکی که بین کشورهای عضو دارند، سبب متحد شدن آن‌ها می‌شود.»

تاپی برای افغانستان منافع، فواید و دستاوردهای بزرگ اقتصادی، امنیتی، اجتماعی و فرهنگی فراوانی دارد؛ احتمال دارد ده‌ها هزار نفر برای کارهای ساختمانی، عمرانی و فنی و برای حراست و نگهبانی از این پروژه، استخدام شوند که این خودش، باعث ایجاد شغل‌های بسیاری می‌شود.

ترکمنستان یکی از کشورهای است که بزرگ‌ترین میادین ذخایر گاز طبیعی را داراست. قرار است که این کشور گاز خود را با پایپ‌لاین تاپی از طریق افغانستان به کشور پاکستان و هندوستان صادر نماید؛ اما در این میان، افغانستان نقش مهم‌تری ایفا می‌کند؛ زیرا در کنار عواید و درآمد، افغانستان، به‌ آسانی می‌تواند به گاز دسترسی داشته باشد و انرژی ارزان و دوام‌دار به‌دست آورد.

افغانستان می‌تواند در دو بُعد از این طرح بزرگ بهره ببرد؛ بُعد اول همان گسترش روابط و پیوند بین کشورهای منطقه است که برای افغانستان از لحاظ اقتصادی، سیاسی و دیپلوماسی اهمیت بسزایی دارد و اما در بُعد درونی، افغانستان می‌تواند از لوله‌ای که از خاک آن، عبور می‌کند، سالانه چهارصد میلیون دالر حق‌العبور بگیرد، در کنار این منفعت، مزایایی دیگری نیز برای افغانستان وجود دارد که به‌اختصار عبارتند از:

ایجاد هزاران شغل مستقیم و غیر مستقیم برای افغان‌‌ها؛

رشد اقتصادی و افزایش توان مردم برای خرید؛

انکشاف صنایع؛

تأمین انرژی مورد نیاز کشور.

بر بیناد آمار، افغانستان از این پروژه در ده سال اول، سالانه پنج‌صد میلیون متر مکعب و در ده سال دوم، یک‌میلیارد متر مکعب و در ده سال سوم یک‌ونیم میلیارد متر مکعب گاز می‌‌خرد.

طول این خط لوله، ۱۸۱۴ کیلومتر است که ۸۱۶ کیلومتر آن از خاک افغانستان عبور می‌کند که مسیر عبور این لوله در افغانستان از ولایت‌های هرات، فراه، هلمند، نیمزوز و کندهار است.

افغانستان با افتتاح این پروژهٔ بزرگ، به جهانیان نشان داد که این کشور، برای رسیدن به طرح‌های بزرگ اقتصادی و تجاری، آمادگی کامل دارد و از هر پروژه‌ای که به نفع ملت باشد، استقبال می‌کند و از آن‌ با تمام توان، حمایت می‌کند.