بازگشت به آغوش جامعه

توجه: مقالات وب‌سایت الاماره دری تنها نظر نویسندگان است و لزوماً دیدگاه این وب‌سایت نیست.

وجود اشغال‌گرانِ متجاوز در بیست‌سال گذشته، افغانستان را فلج کرده بود و دروازه‌های فساد و بداخلاقی را بر افغانستان گشوده بود و در این میان جوانانی که می‌توانستند بازوهای توانمندی برای این دیار شوند، بنابر بلاتکلیفی و افسردگی، راه اعتیاد را در پیش گرفته و به دام آن گرفتار می‌شدند. در این سال‌ها خانواده‌های زیادی شاهد ذوب‌شدن تدریجی جگرگوشه‌های‌شان بودند و می‌دیدند که چگونه نازدانۀ‌شان جلوی دیدگان آن‌ها از بین می‌رود.

 

جوانان بی‌شماری بودند که به دام این آفت مهلک گیر افتاده بودند و پایان زندگی‌شان هم به همین صورت رقم می‌خورد. زنده بودند؛ اما از حقوق و مزایای زندگان برخوردار نبودند و مرده و زندۀ‌شان برای کسی اهمیت نداشت. همانند برده بودند و زورمندان از آن‌ها کار ‌کشیده و بدون دادن دست‌مزد آن‌چنانی، آن‌ها را طرد می‌کردند.

 

دیدن جنازۀ یخ‌زده و این‌طرف و آن‌طرف افتادن‌شان در زمستان برای مردم عادی گشته بود، جوانان یخ می‌زدند و در نهایت کارمندان شاروالی ‌آمده و جنازه‌های‌شان را پشت موتر‌های مزدا به شفاخانه انتقال می‌دادند. حکومت وقت هم برنامۀ جدی‌ای برای این قشر مبتلا به اعتیاد نداشت و آمار مبتلایان رو به افزایش بود و برنامه‌های دولت برای آنان رو به کاهش!

 

تا اینکه در سال ۲۰۲۱ امارت اسلامی زمام امور را در افغانستان به دست گرفت و بعد از مدت کوتاهی این حکومت نوپا، توجه خویش را به این قشر از جامعه مبذول داشت و دست نوازش را بر سر آنان کشید و مستقیما با دستور عالی‌قدر امیرالمؤمنین -حفظه‌الله- بودجه‌ای جهت تداوی افراد مبتلا به اعتیاد تخصیص گردیده و امر فوق‌العاده‌ای جهت تداوی و مراقبت این افراد صادر گردید.

 

اینک بعد از گذشت سه‌سال از حکمرانی امارت اسلامی به خاطر اهتمام و جدیت این دولت، افراد زیادی از این جوانان بعد از نجات از بند اعتیاد به آغوش جامعه برگشته‌ و صمیمیت را به فضای خانواده‌های خود برگرداند‌ه‌ و باری دیگر شادی را مهمان دورهمی‌های‌شان گردانده‌اند‌، چنان‌که بنابر گزارش وزارت داخله، امارت اسلامی توانسته است در این سه‌سال بیش ۱۱۵ هزار فرد مبتلا به اعتیاد را درمان بکند.

 

همچنین امارت اسلامی سعی دارد در ضمن تداوی این افراد برنامه‌های دینی را به آن‌ها آموزش داده و حرفه‌های مختلفی را به آنان آموزش می‌دهد تا این افراد بعد از تداوی بتوانند با تکیه بر هنر و حرفه‌ای که آموخته‌اند زندگی خود را سروسامان دهند.

 

چه‌بسا از میان این اشخاص افرادی شناسایی گردیده‌اند که دارای هنرهای عجیبی هستند که به خاطر نابسامانی اوضاع به چنین عمل خانمان‌سوزی مبتلا گردیده بودند که اینک بعد از درمان می‌توانند عضو مفیدی برای جامعه قرار بگیرند.

 

همچنین با پیگیری‌های حکومت آمار مبتلایان به اعتیاد رو به کاهش است و خدمات به این افراد و تهیه امکانات برای تداوی بهتر آنان، رو به افزایش است.