باران‌‌ها و برف‌ها؛ آرزوها و مسئولیت‌ها

باریدن باران و برف‌ زیاد طی دو روز گذشته در بسیاری از ولایت‌های افغانستان نشانه‌ای از رحمت الهی بر مردم این‌ مرز و‌ بوم است. کشور ما که آثار خشک‌سالی‌های طولانی‌مدت در تمام بخش‌های آن به وضوح محسوس می‌شود، نیاز شدید به این موج بارش‌ها داشت. باریدن باران و برف‌ نه تنها برای پیشگیری از خشک‌سالی امیدبخش است بلکه در بخش‌های کشاورزی، تأمین آب آشامیدنی، حاصل‌خیزی زمین‌ها و حفظ محیط زیست نیز از اهمیت حیاتی برخوردار است.

این نعمت‌های طبیعی به ما فرصت می‌دهند که ذخایر آبی خود را پر کنیم، میزان محصولات کشاورزی را افزایش بدهیم و پیامدهای تغییرات اقلیمی را کاهش بخشیم. در عین حال، اگر این منابع آبی به خوبی مدیریت نشوند، بخش زیادی از باران‌ها هدر خواهد رفت و مردم ما همچنان در آثار بلندمدت خشک‌سالی باقی خواهند بود. به‌همین وجه ضروری است که روش‌های خاصی برای حفظ و ذخیره‌سازی آب روی دست گرفته شود. در هر منطقه باید برای ذخیره‌سازی آب مخازن و کانال‌ها ساخته شود تا آب باران و برف‌ جمع‌آوری شده و در آینده مورد استفاده قرار گیرند.

علاوه بر این، توسعه جنگل‌ها و حفظ جنگل‌های موجود لازم است زیرا جنگل‌ها ظرفیت جذب باران را ارتقا می‌بخشند و حفاظت از محیط زیست را تضمین می‌کنند.

با این حال، بارش‌های برف و باران در روزهای سرد زمستانی مشکلات جدیدی برای مردم فقیر به وجود می‌آورد. برای بسیاری از خانواده‌های بی‌بضاعت، سرمای زمستان غیرقابل تحمل است. کمبود سوخت، کمبود وسایل گرمایشی و محدودیت مواد غذایی مسائلی هستند که سختی زندگی این قشر را افزایش می‌دهند. افراد ثروت‌مند جامعه باید در چنین شرائطی مسئولیت‌های انسانی و اجتماعی خود را درک کنند. آن‌ها باید برای توزیع مواد غذایی و سوخت، کمک‌های خاصی را ترتیب و تنظیم کنند.

همچنان ترتیب دادن پناهگاه‌های موقت برای بی‌سرپناهان و ارائه خدمات طبی برای پیشگیری از بیماری‌ها باید بخشی از برنامه‌های خیریه افراد ثروت‌مند باشد.

در کنار تمام این‌ موارد، لازم است که در ذهن هر فرد جامعه روحیه همکاری و اتحاد قوی شود؛ نعمت‌های طبیعی فقط زمانی برای رفاه جامعه سودآور و مفید می‌باشد که همکاری و اتحاد انسانی میان مردم وجود داشته باشد.

در پایان باید عرض نمود که باران و برف‌ پیام‌های رحمت طبیعی هستند اما جهت استفاده از این رحمت به برنامه‌ریزی هوشمندانه و همکاری اجتماعی نیاز است. جامعه باید نه تنها از این نعمت‌ها به طور مؤثر استفاده کند، بلکه به کمک مردم فقیر نیز بشتابد تا تمام افراد جامعه زندگی پر از خرسندی و خوشحالی داشته باشند.