اهداف ارگ از حمایت پسر خوانده‌اش داعش

محمدعمر نیمروزی

اینک برای تمام دنیا عیان گشته است که داعش، ابزاری برای سرکوب مستضعفان، و آله‌ای برای بدنام‌ساختنِ مجاهدان و مدافعانِ برحق است. ضربه‌ای که داعش در عراق و شام بر پیکره امت اسلامی و اهل حق وارد ساخت، برای همگان روشن و هویداست.

واقعیت این است که نگاهی گذرا به وقایع پنجاه سال اخیر در عالَم اسلام، این حقیقت را برای ما روشن می‌سازد که هرگاه مجاهدان حق، در هر گوشه‌ای از سرزمین اسلامی، به پیروزی نزدیک شده‌اند، و ملت‌، پشتیبان مجاهدین بوده‌اند و آن‌ها را آخرین امید و تکیه‌گاه خود پنداشته‌اند؛ در چنین اوضاعی، طواغیت و غلامانِ غرب، دست به کار شده‌اند و در صفوف مجاهدین، گروه‌های افراطی و تندرویی را ایجاد کرده‌اند و سپس این گروهِ تازه متولدشده را به بهانه‌های مختلف، به جان مجاهدان حق انداخته‌اند، سرانِ جهادی را به شهادت رسانده‌اند و سپس ظلم و ستم را بر مردم عادی شروع کرده‌اند و این فجایع را به مجاهدانِ اهل حق نسبت داده‌اند تا به این شکل، مجاهدین را ریشه‌کن سازند.

سرزمین الجزائر، و نهضت مجاهدان، داستان دردناکی دارند. مجاهدین و اسلام‌خواهان در یک‌قدمیِ پیروزی قرار داشتند، ملتِ اسلامی با جان و دل برایشان خدمت می‌کردند و برای پیروزی‌شان لحظه‌شماری می‌کردند که ناگهان، استخباراتِ الجزائر گروهی از تندروها را به وجود آورد، توسط آن‌ها به قتل و کشتار دست زد و این جنایات را به مجاهدین نسبت داد و چنان تبلیغات کرد که همان مردم که قبلاً تشنه دیدار مجاهدین بودند، اینک تشنه خون مجاهدان شدند.

شیخ ابومصعب سوری حفظه‌الله در کتاب «مختصر شهادتی عن الجهاد فی الجزایر» می‌نویسد: «روزنامه «لو فیغاروی»‌ فرانسه، در سال ۱۹۹۴ تصریحات یک پزشک الجزایری را که از الجزایر فرار کرده و به فرانسه پناه برده بود، این‌گونه درج کرده است: روزی جسد دختر‌ جوانی را که در اثر یک تصادف عادی کشته شده بود، به بیمارستان آوردند. بعد از اجرای تحقیقات پزشکی و اطمینان از فوتش، جسد را داخل سردخانه گذاشتیم تا خانواده‌‌اش به دنبالش بیایند.

بعد از گذشت دو روز، خبری را در‌ یکی از روزنامه‌های دولتی خواندم که مرا شوکه کرد. عکس همان دختر را در روزنامه دیدم که وضع فجیع و تأسف‌باری داشت؛ سرش از بدن جدا شده بود و زیر‌ عکس نوشته شده بود: مجاهدان،‌ این دختر را بعد از آزار و اذیت، با این وضع فجیع به قتل رسانده‌اند.

از تعجب، شاخ در آوردم؛ چون این دختر دو روز قبل، در تصادفی کشته شده بود و جسدش در سردخانه بیمارستان است؛ لذا فورا به سوی سردخانه رفتم، اما در آن‌جا خبری از جسد آن دختر نبود.»!

ملاحظه می‌کنید که استخبارات حکومت‌های اجیر، به چه طرزی علیه مجاهدان تبلیغات رسانه‌ای می‌کنند. در عراق و شام به وسیله داعش، همین کار را انجام دادند و چنان زندگی مردم را به آشوب کشاندند که مردم، حاضر شدند به جای مجاهدین، همان طواغیت قبلی سر کار باشند.

هنگامی که استخبارات رژیم کابل، شروع به پروبال‌دادنِ داعشیان در افغانستان نمود، مجاهدین امارت اسلامی، به دستور قیادت رشید خویش با تمام قوت و توان، به جان این غده سرطانی و شجره خبیثه افتادند و با فدا نمودنِ جان‌های گرانبهایی توانستند هسته مرکزی‌شان را در ولایت‌های جوزجان و ننگرهار نابود سازند. در همین نبردها بود که جهان مشاهده کرد، هلیکوپترهای رژیم کابل، برای نجات داعشیان از معرکه، خود را به آب و آتش زد و بقایای عناصر خودفروخته داعش را (که در واقع افرادِ امنیت ملی بودند) نجات داد و آن‌ها را به کابل منتقل کرد.

از آن روز به بعد که داعش مرکزیت خود را از دست داد، شروع به عملیات چریکی بر مواضع غیر نظامی نمود. رژیم کابل، که پدرخوانده داعش شمرده می‌شود از علمیات‌های داعش استفاده ابزاری و تبلیغاتی زیادی برده است که ما به عنوان مثال، به برخی از این اهداف شوم ارگ می‌پردازیم.

• ۱ –  رژیم کابل، داعشی‌ها را به نام مجاهد و مخالف خود معرفی کرده است و هرگاه داعش عملیاتی انجام دهد، رژیم در سطح وسیعی تبلیغات رسانه‌ای به راه می‌اندازد مبنی بر این‌که ما برحق هستیم و مخالفان ما، در هر لباسی که هستند، بر باطل قرار دارند و نیاز است که برای برقراریِ امنیت، از بین بروند!!
• ۲ – رژیم کابل، گاهی دست به عملیات می‌زند و فوراً آن‌ را به مجاهدین امارت اسلامی نسبت می‌دهد.
• ۳ – گاهی اوقات داعش دست به جنایت می‌زند و با افتخار احمقانه آن را به عهده می‌گیرد، اما فوراً در کمال ناباوری می‌بینیم که معاون رئیس‌جمهورِ رژیم اعلام می‌کند که این جنایت، نه متعلق به داعش، بلکه از طرف مجاهدین امارت اسلامی است. چنان‌که در قضیه حمله بر پوهنتون کابل، شاهد این امر بودیم.
• ۴ – رژیم می‌خواهد با جنایاتِ دواعش، نگاه افکار عمومی را از ناکارآمدیِ خود به سوی دیگری معطوف بدارد. به عبارت دیگر می‌خواهد به مردم و جامعه تفهیم کند که علت اصلیِ مؤفق نشدن‌شان در امور کشورداری، به داعش برمی‌گردد که نمی‌گذارد امنیت برقرار شود تا رژیم کابل به نظم و نسق امور اداری و حکومتی بپردازد.
• ۵ – بدظن ساختن مردم نسبت به دین و کسانی که شعار دین را سر می‌دهند. چون داعش جنایات خود را به نام اسلام و جهاد انجام می‌دهد؛ لذا در چنین مواقعی رژیم، به مردم تفهیم می‌کند کسانی که به نام دین می‌جنگند، خون‌آشام هستند و باید از بین بروند.
• ۶ – یکی دیگر از اهداف رژیم برای پروبال‌دادن به داعشی‌ها این است که نیروهای امارت اسلامی مشغول به نبرد با داعش شوند و به این صورت، رژیم کابل فرصتی برای تجدید قوا بیابد و نفس راحتی از دست عملیات مجاهدین بکشد.
• ۷ – هم‌چنین یکی دیگر از اهداف رژیم و پسرخوانده‌اش داعش، از حمله بر پوهنتون کابل این است که توجه جهان اسلام را از فرانسه و تحریم کالاهایش به این سو جلب نماید؛ گویا با این عملیات می‌خواهند دست فرانسه را بگیرند تا به خوبی بتواند از این معضل نجات یابد.
• ۸ – یکی دیگر از اهداف رژیم کابل، شعله‌ور ساختنِ جنگ‌های داخلی و فرقه‌ای‌ـ‌مذهبی است. آن‌ها در عراق از این رویه داعش بسیار استفاده بردند و توانستند پای کشورهای همسایه را به عراق بکشانند و به بهانه حضور داعش، مجاهدین را سرکوب کنند؛ اینک در افغانستان نیز می‌خواهند همین تاکتیک را به کار ببرند و پای کشورهای همسایه را به بهانه نابودیِ داعش به افغانستان بکشانند و به این ترتیب، به هدف اصلیِ خود که نابودیِ مجاهدین امارت اسلامی است، برسند.
• ۹ – اما بزرگ‌ترین هدف رژیم از حمایتِ داعش این است که به جهانیان و قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی نشان بدهد که حضور داعش در افغانستان، مترادف با از بین رفتنِ امنیت کل منطقه و جهان است و نیاز شدید وجود دارد که اشغال‌گران از افغانستان خارج نشوند، و نه‌تنها این اشغال‌گران خارج نشوند، بلکه کشورهای دیگر منطقه نیز به کمک آن‌ها بیایند.

این‌ها مشتی نمونه خروار از اهداف نامیونِ ارگ، در راستای حمایت از پسرخوانده ناخجسته‌اش، داعش است. ارگِ رژیم، برای برآورده ساختنِ اهدافش مردم بی‌گناه را به خاک و خون می‌کشاند و ان‌شاءالله مردم افغانستان هیچ‌گاه آن‌ها را معاف نمی‌کنند. دور نیست آن روز که رازهای شان عیان گردد و در کوچه و خیابان‌ها توسط افغان‌ها به سزای اعمال شوم‌شان برسند.