امارت اسلامی و حفظ وحدت ملی

ثابت نگهداشتن انسجام و حفظ وحدت ملی در میان جامعه، از وظایف اساسی یک حکومت است‌. الله متعال نیز بندگان خود را به اعتصام و یکپارچگی دعوت می‌دهد و از تشتت و پراکندگی برحذر می‌دارد؛ زیرا تفرقه باعث ازبین رفتن ابهت و شیرازهٔ یک حکومت می‌‌گردد.

جامعهٔ ما افغانان نیز بر اثر تحولات گوناگون و عمیقی که در سالیان متمادی تجربه کرده است، تاروپود آن تا حد زیادی – بنابر بودن زیست‌گاهی امن برای رشد و نموّ حزب‌های مختلف با ایده‌های گوناگون – از هم گسسته است و نیاز داشت تا با آمدن امارت اسلامی چنین چیزی ازبین برود و یک حکومت اسلامی بر مبنای قانون شریعت محمدی – صلی‌الله‌علیه‌وسلم – چنانچه خواست اکثریت قاطع جمعیت مسلمان این کشور است با قدرت تمام حکم براند و نام حزب‌ها دیگر از صحنهٔ سیاسی و اجتماعی این میهن حذف گردد.

امارت اسلامی در اولین گام‌های عملی خود در زمینهٔ توسعهٔ اتحاد و انسجام مذکور، از صف‌های مجاهدان شروع کرد و بعد از فتح کابل، محاذهای رایج در هر منطقه را که شامل ده‌ها و بلکه صدها دلگه می‌شد لغو اعلان کرد و همه را زیر چتر نظام اسلامی، عسکر و خادم به‌حساب آورد و جذب یک اردوی قدرتمند نمود.

حذف کردن محاذها که شایدم در آینده به حزب‌ها تبدیل می‌شد یک ایده‌ای بسیار حائز اهمیت بود که امارت اسلامی این طرح را با دوراندیشی‌اش پیش کرد و تمامی محاذمشران نیز با سمع و طاعت پذیرفته و به آن عمل کردند.

در گام دوم حذف هر نوع فعالیت‌ با نام حزب سیاسی بود که این هم از فیصله‌های زیربنایی و زیرساختی یک کشور متحد و آرام است. این گام بلند ان‌شاءالله میهن ما را از هر نوع پراکندگیِ داخلی نجات می‌دهد. نام حزب خودش حساسیت می‌آورد و هر کسی دنبال حزبی می‌رود و با تمام وجود از کارکردهای آن دفاع می‌کند؛ حالا چه درست باشد و چه نادرست.

یکی از سیاست‌های کامیاب جهاد امارت اسلامی ظرف بیست‌سال گذشته همین بود که نگذاشت تا گروه جهادی دیگر با نامی دیگر سر بلند بکند؛ بلکه همه را در بدنهٔ خود جای داد و اجازه نداد تا هر کس با نام و نشانی جدید که باعث تفرقه و چنددستگی می‌شود راه دومی را شروع کند. امارت اسلامی همه اقشار و جوانان احزاب مختلف کشور را برای فعالیت جهادی علیه اشغالگران فرصتِ جولان‌دادن داد و گذاشت تا هر اندازه می‌توانند در این زمینه همت گمارند و پیشرفت کنند.

تجربهٔ گذشته بسیار تلخ بود. قبل از ظهور تحریک اسلامی طالبان، زمانی که افغانستان در دستان احزاب گوناگون سیاسی و جهادی بود، همه چیز ما از دست رفت. نه ابهتی برای جهاد ما ماند و نه قدری برای رهبران ما؛ چون همگی خود را حق می‌دانستند و دیگری را گمراه و کج‌رو؛ اما در حقیقت کشور ما را عملاً تجزیه کردند و تعصبات قومی و مذهبی را به اوج خود رساندند.

اما امارت اسلامی این چیز را درک کرده بود و بلکه رمز پیروزی‌اش نیز همین اتحادش بود؛ لذا فیصله نمود تا همه با هم متحد و منسجم باشیم؛ ازین‌رو آن‌چه درحال اجرا است، یک اصل مهم در راستای وحدت اسلامی و ملی ماست.