امارت اسلامی؛ متعهد به مصالح دینی و ملی است!

مبارزه و نبرد فکری و نظامی، در میان حق و باطل و حق‌گرایان و باطل‌پرستان، از بدو آفرینش مخلوقات در این گیتی، آغاز گردیده و تا زمانی باقی خواهد بود که یکی از آن در میدان حضور داشته باشد.

از زمان خلقت ابوالبشر (آدم علیه‌السلام) گرفته تا بعثت رسول‌الله‌صلی‌الله‌علیه‌وسلم، هر ازگاهی کفار و موحدین در تقابل بوده و بدون شک که نتیجه و سرانجام هر کار به نفع حق‌جویان و حق‌گرایان بوده و می‌باشد.

اسلام عزیز نیز از این قاعده مستثنی نیست و از آغاز نبوت تا عصر امروز، شاهد نبردهای شدید نظامی و سیاسی و فکری بوده‌ایم؛ اما در مقابل، اسلام پیروز شده و ریشه‌های خود را در اقصی نقاط جهان به‌رخ جهانیان کشانید و در هر مکان و زمان، با درنظر گرفتن قوانین و مقررات خود که برای تمامی مردم، بدون درنظر گرفتن مذهب و فکر، رفاه و آسایش را خواهان بوده و هیچ‌گونه ستمی بر کسی روا نداشته و نیز پیروان خود را همواره به‌سوی نیکی فرا می‌خواند و از آنان طلب دارد تا با تطبیق نظام اسلامی، باعث رشد و شکوفایی و آسایش مردم، در تمامی ابعاد زندگی ایشان قرار گیرند؛ مردم را به‌سوی خود جلب نموده و بالأخره آغوش خود را برای پذیرش آنان باز می‌دارد.

اما بازهم از بهتان دشمن و از نقشه‌های شوم آنها در امان نبوده و همواره مورد تاخت‌وتاز دشمنان قرار گرفته است؛ برخلاف قوانین اسلامی، قوانین را وضع نموده و -خلاصه- فرهنگ و عنعنات غیراسلامی را در جامعه‌ای اسلامی رایج نموده و تلاش دارند تا قوانین شریعت اسلامی را واژگون نشان داده و آن را خلاف بشریت و بدور از واقعیت و مسائل خرد‌ وریزه جلوه دهند.

مگر اسلام‌گرایان و مبارزان این راه، نیز در برابر آنها مقاومت کرده و همواره کوشیده‌اند تا چهرهٔ اصیل اسلام را از گرد و خاک دشمن پاکسازی نمایند.

به هرحال، افغانستان نیز از شرّ دشمنان پوستین‌سفید -که خود را حامی بشریت جلوه می‌دهند- در امان نبوده و در طول چندین دهه مورد یورش فکری و فرهنگی آنها بود که در نتیجه چنان فکر و اذهان عموم را مخدوش ساختند که حتّی امروز برخی‌ها بر فرمان‌ها و احکامی که از سوی وزارت «الامر بالمعروف و النهی عن المنکر» إمارت اسلامی صادر می‌شود به باد مسخره گرفته و آن را بیهوده تلقی دارند.

هرگونه فرمان‌ها و احکامی که از سوی این وزارت و یا رهبری امارت اسلامی صادر می‌گردد، واقعاً از مشکلات اساسی امت اسلامی است که امروزه بدون درنظر گرفتن حکم و عواقب دنیوی و اخروی آن، مسلمانان انجام می‌دهند و هیچ‌گونه عیبی آن را نمی‌شمارند.

امام مالک رحمه‌الله می‌فرماید: آخر امت اصلاح نمی‌شود مگر اینکه به آن چیزی تمسک جویند که اول این امت تمسک جسته است.

اول این امت به قرآن و سنت نبوی تمسک جسته بودند و هر فرمان کوچک و بزرگ اسلام را در تمامی نقاط زندگی‌شان به‌گونه‌ای کامل تطبیق داده بودند و نتیجه‌ای آن را هم دیدند که با کمک و همکاری ایزد منان بر تمامی جهان سیطره پیدا کردند.

در واقع دشمن، آرام نمی‌نشیند و هرگاه موقع پیدا کند، حتماً کار خود را انجام می‌دهد، اما سخن اصلی اینجاست که چهره‌ای اصیل اسلامی که دشمن آن را بد جلوه می‌دهد، لازم است تا پردهٔ سرخ دشمن را برداشته و با تطبیق احکامات و قوانین آن، زندگی خود و امت و ملت را رفاه و آسایش بخشیم؛ چون تنها با تطبیق احکامات الهی می‌توانیم رشد کنیم و به قله‌های رفیع سرفرازی و موفقیت در آفاق و رستاخیز برسیم. و این کاری است که بدون درنظر گرفتن دین اسلام محال است.

فرجام سخن اینکه، إمارت اسلامی افغانستان، متعهد به مصالح دینی و ملی ملت افغانستان بوده و در این راستا از هیچ‌گونه تلاشی دریغ نمی‌ورزد و در این مورد به مشوره و راهنمایی هیچ کشور و طرفی نیاز ندارد و نیز از دیگران می‌خواهد تا در امور داخلی افغانستان مداخله نکنند و بگذارند که إمارت اسلامی مثل مرهمی بر زخم‌ها و رنج‌های این ملت بمانند.