نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
بعد از فتح دمشق و پیروزی انقلاب سوریه و فرار بشار اسد بدون این‌که به اندیشه‌ی کسی باشد و ظهور فرماندهان آزادی با شکل‌وهیئت جدید و سابقه‌ی اسلامی معروف، صداهای گوناگونی بلند شد که الگوی حکومت طالبان را نمی‌خواهیم و نمی‌خواهیم سوریه، مثل افغانستان باشد. هیچ کسی در بارهٔ این سخنان اظهارنظر نکرد، مسئله‌ای که باعث شد این سخن پذیرقته‌شده و تأیید شود، در حالی که واقعیت کاملا برعکس است؛ زیرا نظام امارت اسلامی افغانستان بعد از سه‌سال از راندن اشغال‌گران، به‌نظرم نمونه‌ای موفق و الگویی است که می‌توان در بخش‌های مختلف به آن اقتدا کرد. این موفقیت، تجربهٔ پیشگام در زمینهٔ آزادی و الگوی حکومتی است که دستآوردهای زیادی داشته است. نمونه‌ای که همانند سایر کارهای بشر نیاز به ارزیابی و تصحیح دارد.
حرکت طالبان در سه میدان بزرگ که خیلی کم کسی می‌تواند در آن موفقیت کامل به‌دست آورد، دستآورد داشته است:
۱. دوران جنگ و مسیر آزادی که بیست‌سال طول کشید و در نهایت این حرکت، بر امریکا و هم‌پیمانانش که بیش از ۴۰ دولت بودند، موفق شد؛
۲. میدان مذاکره که در پایتخت قطر دوحه، هفت‌سال کامل استمرار یافت و آمریکایی‌ها در میز مذاکره ناکام شدند همان‌طوری‌که در میادین جنگ‌ودرگیری شکست خوردند. آخرین خواسته‌های امریکا این بود که دست‌نشانده‌های خود را در حکومت شریک نموده و با تحمیل مشارکت به شیوه‌ی آمریکایی، وضعیت سیاسی را از طریق سنگ‌اندازی در مسیر آینده، بغرنج‌تر کند و پیش روی افغان‌ها، امتحان سوم که همان میدان مدیریت دولت و انتقال از حالت جهادی و جنگی به حالت اداری سیاسی بود، باقی ماند.
حرکت طالبان در این مسیر نیز گام‌های پیشرفته برداشته و موفقیت‌های قابل‌ارجی به‌دست آورده‌است؛ ولی تا حالا نتوانسته‌است که برای مقابله با تهاجمات مغرضانهٔ گسترده‌ای که علیه آن انجام می‌شود، رسانه‌ای قوی داشته باشد به‌ویژه از سوی کسانی که وقتی کار خوبی ببینند آن را کتمان می‌کنند؛ اما وقتی کار ناشایستی ببینند آن را باسرعت منتشر می‌کنند.
*مهم‌ترین دستآوردها*
از مهم‌ترین دستآوردهای حکومت جدید در افغانستان، انتقال از فضای حرکت و سازمان به ایده‌ی دولت و مؤسسات است. حرکت طالبان در نهادهای امارت اسلامی ادغام شده و مسئولیت آن را به‌دوش گرفت -و اگر بدانید این قطعا کار بسیار بزرگی است- و امارت اسلامی توانست تمام خاک افغانستان را یک‌پارچه ساخته و افغانستان بعد از ۴۳ سال برای اولین بار زیرنظر یک دولت قرار گرفت و بعد از این‌که به‌خاطر ناچیزترین سبب، چور، چپاول و تاراج در افغانستان صورت می‌گرفت توانست بساط امنیت‌وآرامش را بگستراند.
با وجود اعمال فشارهای عمدی از سوی کشورهای غربی و مخالفت امریکایی‌ها با تعهداتی که جهت به‌رسمیت شناختن امارت اسلامی، برداشتن تحریم‌ها و تسلیم میلیاردها دالری که در بانک‌های‌شان منجمد شده است -مقدار نُه میلیارد دالر از حق ملت افغان در بانک‌های‌شان منجمد شده‌است- و بازداشتن تمام کشورها از به‌رسمیت شناختن امارت اسلامی و یا این‌که با امارت اسلامی روابط دیپلماتیک برقرار نمایند، با وجود تمام موانع حکومت امارت اسلامی به مسائل داخلی خود مشغول بوده و برای فراهم‌ساختن امنیت هموطنان و ایجاد راه‌های معیشت شرافت‌مندانه و سوق دادن کشور به خودکفایی در تلاش است.
با توجه به‌این که افغانستان به‌خاطر منابع طبیعی سرشار و ذخیره‌های دست‌نخورده در دوران جنگ‌های پی‌درپی که نیم قرن ادامه داشت و در طی آن انگلیس، شوروی و ائتلاف امریکا شکست خورد، کشورها برای همکاری با افغانستان و چشم‌پوشی از به‌رسمیت شناختن امارت اسلامی که منجر به خشم امریکا می‌شود، تلاش می‌کنند. تعداد کشورهایی که تا حالا با امارت اسلامی روابط دیپلماتیک تقریبا کاملی برقرار نموده‌اند، بیش از پنجاه کشور هستند تا جایی که بعضی از کشورها مثل باکستان، ترکیه، عربستان سعودی و قطر پروازهای مستقیم به کابل را نیز راه‌اندازی کرده‌اند.
*بعد از دیدن و پرسیدن*
گواهی من بر الگوی حکومت افغانستان بعد از دیدن و پرسیدن است؛ من یک سال بعد از فتح کابل به افغانستان رفتم و بیشتر وزیران کشور را جوانان تشکیل می‌دادند و دورتادور آنان همکارانی بودند که به‌زبان‌های مختلف مسلط بوده و آن را به‌خوبی می‌دانستند و از بالاترین تخصصات فارغ‌التحصیل شده بودند. من از آنان در مورد بزرگترین چالشی که با آن مواجه هستند پرسیدم. آنان چالش‌های را ذکر کردند که در صدرشان گروه خوارج «داعش» بود و دیگر این‌که این گروه بعد از طرد اشغال‌گران فعالیت‌هایش را آغاز کرده‌است و واقعا خطر بزرگی است؛ زیرا‌که مساجد و اماکنی را هدف قرار می‌دهد که مردم در آن‌جا جمع می‌شوند و گرفتن امنیت آن واقعا دشوار است همانند بازارهای عمومی.
در دیدار دومم در سال دوم حکومت آنان، اطلاع یافتم که بیش از ۹۰ درصد عناصر داعشی از بین رفته‌اند و روشن شد که بیشتر افراد این گروه از خارج از مرزهای افغانستان وارد این کشور می‌شوند، رسانه‌ها در بارهٔ این موفقیت بزرگ امارت اسلامی و شکست سنگینی که به این سازمان نفوذی واردشده هیچ چیزی نگفتند؛ زیرا آنان اربابان و بزرگان این گروه هستند
و نمی‌خواهند برای نظام اسلامی یک خوبی ذکر کنند.
از مصیبت‌های دیگری که امارت اسلامی بر آن غلبه کرد، تعداد زیاد معتادین مواد مخدر بود که اشغال‌گران زمینه‌های زیادی برای آنان فراهم کرده بودند، تا جایی که تعداد معتادین بیش از چهار میلیون بود که یک میلیون آنان را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند. حکومت فعلی این معتادین را در مراکز ترک اعتیاد جمع‌آوری نموده و جهت تداوی و معالجه‌ی آنان مراقبت‌های صحی لازم را انجام داده است همان‌طور که سازمان ملل متحد در گزارشی بیان کرده است که در زمان حکومت اول طالبان، کشت کوکنار به‌صفر رسیده بود ولی در دوران اشغال امریکا و حکومت دست‌نشانده‌اش باری دیگر زراعت آن گسترش یافت. حکومت امارت اسلامی بار دیگر توانست ریشه‌ی آن را بخشکاند و آن را به‌صفر برساند.
در طی دو سال اول حکومت امارت اسلامی، توانست قرض‌های خارجی‌ای را که مربوط به انرژی بودند پرداخت کند حتی آن قرض‌هایی را که حکومت هم‌پیمان با اشغال‌گران گرفته بودند، نیز پرداخت کردند و دیگر این‌که امارت اسلامی تعداد کودکان یتیمی را که جنگ‌های طولانی به‌جا گذاشته بود، برای کمک به آنان سرشماری کرده‌است و تعداد این کودکان چیزی بیش از ۱۵۰ هزار نفر است که امارت اسلامی بدون فرق بین فرزندان مجاهدین و فرزندان کسانی که در صفوف اشغال‌گران می‌جنگیدند، بلکه به‌اعتبار این‌که تمام آنان فرزندان افغانستان آزاده‌شده هستند به آنان کمک می‌کند.
*خودکفایی*
در چارچوب جهش اقتصادی که امارت اسلامی افغانستان شاهد آن است، وزارت صنعت و تجارت از محقق‌شدن خودکفایی در بخش تولید میل‌گرد خبر داده‌است. سخنگوی این وزارت تأکید کرده‌است که در سال گذشته ما توانسته‌ایم ۶۰ هزار تُن میل‌گرد به پاکستان صادرات داشته باشیم و امسال با فرارسیدن سال ۲۰۲۵ قرارداد جدیدی با ترکمنستان جهت صادرات ۱۵۰ هزار تُن به آن کشور امضا شده‌است. این امر نشانگر اعتماد روزافزون به کیفیت تولیدات افغانستان است.
کانال «قوش تپه» یکی از بزرگترین پروژه‌های امارت اسلامی است. هدف از حفر این کانال تغییر مسیر آب‌های رود جیحون است تا مزارع سه ولایت: بلخ، جوزجان و فاریاب را آبیاری کند.
طول این کانال: ۲۸۵ کیلومتر
عرض: ۱۵۰ متر
عمق: ۸ متر است.
هدف از آن: تغییر افغانستان به یک دولت خودکفا و صادرکننده گندم و پنبه. هزینه‌ی حفر این کانال نزدیک به یک میلیارد دالر است. این کانال از بزرگترین کانال‌ها در قاره آسیاست که با بودجه‌ی خاص امارت اسلامی و بدون کمک‌های خارجی، حفر می‌شود همان‌طور که طرح این پروژه کاملا افغانی بوده و تمام کسانی که در آن کار می‌کنند نیز افغان‌ها هستند.
بزرگترین دلیل بر پیشرفت اقتصادی این است که قیمت ارز افغانی «پول افغانی» بالا رفته‌است؛ روز بیرون‌شدن اشغال‌گران امریکایی یک دالر با ۱۳۰ افغانی داد‌وستد می‌شد مدتی نگذشت که تا حالا یک دالر ۷۰ افغانی خرید‌وفروش می‌شود.
آژانس بلومبرگ جهانی در گزارش اخیر خود در سال ۲۰۲۴ در مورد ارزهای ملی، پول افغانی را در سطح جهان، یکی از با ثبات‌ترین پول‌ها قرار داده‌است.
این گواهی بر موفقیت بزرگ در ثبات ارز و پیشرفت افغان‌ها در برابر چالش‌های جهانی و آن هم در زمانی که بسیاری از کشورها بدون جنگ‌ودرگیری و بدون مشکلات تحریم و فشار، شاهد تورم حاد در قیمت ارزهای‌شان هستند.
*تبلیغات مخالفان*
تمام آن‌چه از افغانستان به مردم می‌رسد، تبلیغاتی است که مخالفان تاریخیِ آن‌ها و یا کسانی که هنوز از آثار شکست رهایی نیافته‌اند، تکرار می‌کنند. در طی جنگ نسل‌کشی در غزه دیدیم که چگونه غرب – راهب در صومعه‌ی اعتبار رسانه‌ای- تاریخ و رخدادها را جلوی چشمان همه تغییر داد و وقتی که با عمل بدش گرفتار می‌شد به موضوع دیگری منتقل می‌شد. دلیل بر این ادعا این است که همه، روایت امریکا را تکرار می‌کنند و هیچ کسی نمی‌تواند از محدوده‌ی مشخص در موضوعات بین‌المللی خروج کند، این امر زمانی روشن شد که دولت‌هایی که اجازه نداشتند امارت اسلامی را به‌رسمیت بشناسند از خود همین کشورها درخواست شد که به‌سوی دمشق بشتابند و بر دروازهٔ احمدشرع ایستاد شوند تا جایی که کشورهای عربی‌ای که مشغول مبارزه با اسلام سیاسی هستند دیدیم که از جریان جهادی استقبال می‌کنند و با طیاره‌ها به‌برداران سوری کمک‌رسانی می‌کنند.
در زمینه‌ی دوری از نظام حکم شریعت در افغانستان و شتافتن به اداره‌ی احمدشرع در شام، این افراد این‌کارها را به‌خاطر رضایت‌وخوشنودی امریکا انجام دادند و مزدشان نزد خداوند متعال نیست.
از خداوند متعال می‌خواهیم همان‌گونه که تا حالا، مکر این دشمنان را از افغان‌ها بازداشته، نعمت‌هایش را بر اهل شام نیز تکمیل کند. هیچ مشکلی ندارد که آنان صورت جدیدی از موفقیت‌های حکومت‌شان را برای مردم ارائه بدهند همان‌گونه که در افغانستان اتفاق افتاد و همه‌ی ما به طلوع صبح زود و امیدی که بی‌هوده نرود، اعتماد داریم؛ زیرا روزها در حال تغییر هستند و دولت‌ها نیز دگرگون می‌شوند و دورهٔ منظومه‌ی مسلط و نمایندگان‌شان در کشورهای اسلامی رو به‌زوال است و هیچ عزایی برای شکست‌خوردگان نیست.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.