نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در شرایطی که نوار غزه با یکی از بی‌سابقه‌ترین بحران‌های انسانی در قرن حاضر روبه‌رو است، واژه‌ی «کمک بشردوستانه» نه‌تنها رنگ همدلی به خود نگرفته، بلکه به ابزاری برای نسل‌کشی مردم بی‌دفاع تبدیل شده است. آنچه این روزها در جریان توزیع غذا در غزه می‌گذرد، پرسشی بنیادین را در برابر وجدان جهانی قرار داده است. آیا این عملیات واقعاً کمک است یا ادامه‌ی نسل‌کشی با نقابی بشردوستانه!؟
نسل‌کشی در لباس انسان‌دوستی؛
واژه‌ی «نسل‌کشی» مفهومی حقوقی و اخلاقی است که به نابودی عمدی یک گروه انسانی اشاره دارد. اکنون این مفهوم بیش از پیش با وضعیت غزه همخوانی دارد؛ مردم با گرسنگی اجباری مواجه‌اند و در محل توزیع غذا، به‌جای نان، با نارنجک و گلوله روبه‌رو می‌شوند.
هویت افراد در صف با دوربین‌های نظارتی ثبت و به نهادهای نظامی منتقل می‌شود. اگر گرسنگی، تهدید و تحقیر، ابزار سرکوب یک ملت باشد، آیا این چیزی جز نسل‌کشی تدریجی است؟ سکوت جامعه جهانی؛ هم‌دستی یا ناتوانی؟ در برابر این وقایع، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و بسیاری از دولت‌ها صرفاً ابراز نگرانی کرده‌اند؛ اما نگرانی بی‌عمل، نتیجه‌ای ندارد.
ساکنان غزه نیازمند اقدام واقعی هستند، نه فقط بیانیه‌های دیپلماتیک. سازمان‌های بین‌المللی باید با بازپس‌گیری مدیریت کمک‌رسانی، بر ورود بی‌طرفانه و ایمن مواد غذایی نظارت داشته باشند و عاملان این خشونت‌ها را پاسخ‌گو سازند. وقتی غذا بهانه‌ای برای شلیک گلوله می‌شود، دیگر نمی‌توان نامش را «کمک» گذاشت. آنچه در غزه در جریان است، نه یک عملیات بشردوستانه، بلکه ادامه‌ی نسل‌کشی با چهره‌ای جدید است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.