از رؤیا تا واقعیت؛ تجربه‌ی سفر امن به ولایات مختلف افغانستان!

سال‌های زیادی همانند دیگر مردم این سرزمین رؤیای سفر به ولایات مختلف افغانستان را در ذهن می‌پروراندم؛ رؤیایی که در آن زمان، تحقق آن امری محال و دست‌نیافتنی به شمار می‌رفت. تا قبل از روی‌کارآمدن امارت اسلامی در افغانستان و برچیده‌شدن بساط اشغال‌گران، نه تنها سفر به ولایات، بلکه حرکت از شهر به ولسوالی نیز اقدامی‌ خطرناک و بازی با جان و مال پنداشته می‌شد.

وجود راهزنان و دزدان در مسیر شاهراه‌ها، چک‌پاینت‌های نیروهای اربکی و اخاذی‌شان از مسافرین و سرعت‌های غیر مجاز رانندگانی که اکثرا بنابر مصرف مواد مخدر از حالت طبیعی‌شان خارج بودند، تنها بخشی از چالش‌های سفر در آن زمان بودند.

اما با پایان‌یافتن سلطه اشغال‌گران بر این سرزمین، وضعیت به طور کلی تغییر نمود؛ شاهراه‌ها امن شدند، بساط دزدان و راهزنان برچیده شده و بر ظلم و چپاول‌گری نیروهای اربکی مهر پایان گذاشته شد؛ اتفاقی که سفر به ولایات مختلف افغانستان را برای تمامی اقشار جامعه از یک رؤیای دست‌نیافتنی به حقیقتی محض مبدل ساخت.

از آن زمان تا کنون، همه‌ساله مردم افغانستان در ایام تعطیلی؛ نظیر عیدین، از دورترین نقاط کشور راهی دیگر ولایات شده و از مناظر زیبا و دست‌نخورده این سرزمین دیدن می‌نمایند.

در چند روز گذشته، علاوه بر دیگر هم‌وطنان، این فرصت نصیب ما نیز گردید تا همراه با جمعی از دوستان، با بهره‌گیری از نعمت بزرگ امنیت که امروز در سراسر کشور حاکم است، به چند ولایت افغانستان سفر کنیم و از مناظر طبیعی، آب‌وهوای پاکیزه و فضای آرام آن مناطق بهره‌مند شویم.

طی این سفر، افزون بر مناظر طبیعی و زیبایی‌های خدادادی این سرزمین، نکات دیگری نیز وجود داشت که اثری مثبت و ماندگار بر دل و جان ما نهاد و بر خاطرات خوش‌مان در این سفر افزود؛ موارد چشم‌دیدی که در این یادداشت به مهم‌ترین آن‌ها خواهیم پرداخت:

• چک‌پاینت‌های بیست‌وچهار ساعته:

در تمام مسیرهای بین‌ولایتی، حضور فعال و منظم چک‌پاینت‌ها به وضوح دیده می‌شد. مجاهدین در این چک‌پاینت‌های شبانه‌روزی، با دقت و هوشیاری کامل امنیت راه‌ها را تأمین نموده و همین مسئله باعث اطمینان خاطر مسافرین شده بود که با آرامش و بدون ترس از ناامنی، سفر کنند.

• رفتار و برخورد نیک مجاهدین با مسافرین:

یکی از نکات برجسته‌ی این سفر، برخورد مؤدبانه و محترمانه‌ی مجاهدین با مسافران بود، بگونه‌ای که با همه، با روی خوش، خوش‌زبانی و احترام برخورد می‌نمودند.

• عدم تعصب قومی و زبانی در رفتار با مسافرین:

در طول سفر، هیچ‌گونه تعصب قومی یا زبانی از سوی مسئولین امنیتی احساس نمی‌شد، چه فارسی‌زبان، چه پشتو، چه ازبک یا ترکمن، همه با نگاه برابر دیده می‌شدند و با یک لحن مهربان و عادلانه مورد بازرسی یا راهنمایی قرار می‌گرفتند؛ امری که نشان از وحدت ملی و عدالت داشت.

• حضور مجاهدین در دورترین نقاط شهرها و ولسوالی‌ها:

حتی در دورافتاده‌ترین ولسوالی‌ها و مناطق کوهستانی، مجاهدین حضور داشتند و امنیت را برقرار کرده بودند. این حضور گسترده سبب شده بود که مردم بومی و مسافرین با خیال راحت در این مناطق تردد کنند، بی‌آن‌که نگرانی از ناامنی یا تهدید داشته باشند.

• نظارت بر موترهای مسافربری:

در بسیاری از چک‌پاینت‌ها، شاهد بازرسی و نظارت دقیق بر وسایط مسافربری بودیم؛ کنترل سرعت، بررسی وضعیت تخنیکی موترها و حتی کیفیت خدمات‌دهی به مسافران، از جمله مواردی بودند که مورد توجه قرار می‌گرفتند تا سفرها ایمن‌تر، راحت‌تر و منظم‌تر انجام شوند.

در نتیجه باید گفت که بدون شک، چنین سفرهایی نه تنها لذت دیدن مناظر طبیعی و شگفتی‌های خلقت الهی را به همراه دارند، بلکه باعث می‌شوند انسان از نزدیک شاهد دست‌آوردهای بزرگ امنیتی و تحولات مثبت کشورش باشد؛ دست‌آوردهایی که نتیجه‌ی مجاهدت‌های پیگیر و ایثار مردانی است که آرامش امروز این سرزمین را رقم زده‌اند.