نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
اگر نگاهی به تاریخ داشته باشیم، می‌بینیم که مهاجرت‌ها همواره داستان‌هایی از درد، فداکاری و بردباری را با خود دارند؛ اما در عین حال، همین سختی‌ها پایه‌های تمدن‌های جدید را بنا نهاده‌اند. مهاجرت‌ها خوش‌خبری‌های بیداری ملت‌ها بوده و به جای پایان، آغازی برای روزهای بهتر شده‌اند.
از مهاجرت ابراهیمی تا هجرت نبوی؛ همه این سفرها پر از همین داستان‌های سخت؛ اما امیدبخش بوده‌اند. هدف از تحمل این‌همه رنج، حفظ عزت، کرامت و استقلال بوده است. این سلسله مهاجرت‌ها، حافظه تاریخی ملت‌ها را از صبر، ایمان و استقامت انباشته کرده است. مردم افغانستان طی دهه‌های اشغال کشورشان، برای حفظ ارزش‌های اسلامی و ملی خود و انجام فریضه جهاد، به کشورهای مختلف مهاجرت کردند.
هر کشوری که میزبان افغان‌ها بود، از حضور آنها منافع مادی و معنوی بسیاری برد. افغان‌ها در آبادانی و رونق اقتصادی این کشورها نقش اساسی داشتند؛ اما وقتی بحث ممنوعیت امتیازات مهاجرت مطرح شد، رفتارهای تحقیرآمیز و زورگویانه آغاز شد. امروز این درد و رنج در پاکستان به اوج خود رسیده است. افغان‌هایی که روزی از حضورشان در مهاجرت سودهای فراوانی برده می‌شد، امروز با تحقیر و توهین روبه‌رو هستند؛ طوری به اجبار اخراج می‌شوند که نه صدای‌شان شنیده می‌شود و نه حقوق‌شان داده می‌شود.
مهاجران افغانی که به دلیل جنگ‌ها، اشغال و مجبوریت‌ها کاشانهٔ خود را وداع گفته بودند، امروز با برخورد ظالمانه توهین، تحقیر و جبر مواجه شده‌اند. آنها که نه جرمی مرتکب شده‌اند و نه قانونی را نقض کرده‌اند؛ اما باز هم زندگی‌شان تلخ و از حقوق مسلّم خود محروم هستند. در حالی که قوانین بین‌المللی، بازگرداندن اجباری پناهندگان را ممنوع می‌داند، پاکستان با خشونت و تخریب اموال و خانه‌‌های افغان‌ها، حقوق اولیه انسانی را نقض می‌کند. در این مورد پاکستان از تمام اصول انسانی تجاوز نموده و وضعیت مهاجران افغان را وخیم ساخته است.
روزنامه اکسپرس تریبون پاکستان گزارش داده که ۹۴۴ خانواده (۶۷۰۰ نفر) از جمله ۲۰۷۱ کودک تازه به زور اخراج شده‌اند؛ کودکانی که هنوز طعم زندگی را نچشیده‌اند، قربانی سیاست‌های تبعیض‌آمیز شده‌اند. تخریب خانه‌ها، ضبط اموال، تحقیر و محرومیت از حقوق خود، صحنه‌های دردآوری هستند که از سوی دولت پاکستان اعمال گردیده و با بازتاب گسترده در رسانه‌های اجتماعی ظلم این کشور با مهاجرین افغان را واضح می‌سازد.
اکنون که دولت پاکستان این ظلم آشکار را مرتکب می‌شود، جامعه جهانی نباید سکوت کند. تمام شعارهای حقوق بشری که همواره تکرار می‌شوند باید در عمل محقق شوند. جهان باید درد مردم مظلوم افغانستان را درد خود بداند. امارت اسلامی افغانستان با وجود تحریم‌های ظالمانه، باز هم به یاری هموطنان خود شتافته است. امور مهاجران اخراج‌شده را یک بار قبل نیز به خوبی مدیریت نمود و تمام تسهیلات لازم را مهیا کرد.
امارت اسلامی افغانستان اکنون دوباره با آغوش باز از هموطنان بازگشته استقبال می‌کند و برای مدیریت بهتر تلاش‌های بیشتری به خرج می‌دهد؛ از ایجاد کمپ‌های مؤقت تا ارائه خدمات صحی و فرصت‌های شغلی. تلاش‌ها جریان دارد تا به مهاجران بازگشته، احساس آرامش و استقبال گرم داده شود.
این استقبال، مرهمی است که نظام امارت اسلامی بر زخم‌های افغان‌های تحت ستم نهاده است. این اقدام نشان می‌دهد که وقتی کشورهای خارجی بر افغان‌ها ستم روا می‌دارند، وطن عزیزشان و نظام شرعی حاکم بر آن با آغوشی باز از آنان استقبال می‌کند. اکنون افغان‌های عودت‌کننده، پیشگامان فصل جدیدی هستند. این فصل، داستانی است از مظلومیت تا عزم راسخ، از اشغال تا استقلال، و از خاک بیگانه تا وطن اصلی خود که با شجاعت، صبر و تدبیر روایت می‌شود.
این وضعیت سپری خواهد شد و این شب به صبح خواهد رسید. رنج آوارگان مظلوم افغان به سرانجامی از عزت و افتخار تبدیل خواهد شد؛ اما اگر پاکستان می‌خواهد خود را در تاریخ مهاجرت‌ها از لکه ننگ پاک نگه دارد، لازم است این رفتار ظالمانه را متوقف کرده و رویه‌ای ملایم در پیش گیرد؛ زیرا افغانستان همین اکنون نیز چراغ امید را برای فرزندان بازگشته خود روشن نگه داشته است.
از این اقدامات عمیق، منظم و گسترده امارت اسلامی پیداست که این وطن اکنون کاملاً آماده استقبال از فرزندان خود است. این کاروان اگرچه از درد هجرت می‌گذرد، اما این‌بار مقصدش آغوش گرم خانه خود تحت سایه نظام اسلامی مستقل و با عزت است.
اعتقاد داریم که این سفر جدید مهاجران افغان، مبنایی برای اعتماد، بیداری و وحدت نسل‌های آینده خواهد شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.