از انسحاب ما تا شکست دشمن/بخش اول

نویسنده: محمدداود مهاجر

دنیا سرای فانی‌ست. متاع چند روزه‌ای بیش نبوده و انسان برای ماندن و عیش‌کردن در آن، خلق نشده است.

قرآن کریم چه زیبا بیان می‌کند: {وماالحیاه الدنیا الا متاع الغرور} [الحدید/۲۰] و زندگی دنیا کالایی فریبنده است. پیغمبر خدا -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- در غزوهٔ خندق در حالی‌ که به حفر کانال جهت دفاع از مدینهٔ منوره مشغول بود این شعر را زمزمه می‌کرد: «اللهم لاعیش الا عیش الآخره» بار خدایا! زندگی فقط زندگی آخرت است.

دنیا میدان آزمون خداوندی برای بندگان است تا خوب و بد، مطیع و نافرمان، دنیاپرست و خداپرست را از هم جدا سازد، {الذی خلق الموت و الحیات لیبلوکم ایکم أحسن عملا} [الملک/۲] «آن خدایی که موت و حیات را آفرید تا شما را بیازماید کدام یک عملش بهتر است». و نهایتا بازگشت همهٔ مخلوقات از اولین تا آخرین، در پیش‌گاه خداوندی‌ است تا نتیجهٔ امتحان خود و در واقع حیات واقعی را مشاهده کنند.

حالات دنیا نیز از همین جهت ( آزمون بودنش) یکسان و برابر نیست؛ نه برای نیکان و نه برای بدان؛ تا کاملا مورد امتحان واقع شوند؛ اما نتیجه و آخر کار به نفع نیکان تمام خواهد شد {والعاقبه للمتقین}.

زندگی پیامبر اسلام -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- برای ما یک الگو و درسی زنده است. رسول الله -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- و صحابهٔ کرامش از دست آزار و اذیت مشرکان مجبور شدند تا مکهٔ مکرمه را -که بسیار دوستش می‌داشتند- ترک کنند و به مدینه هجرت نمایند. درصحنه‌ای دیگر از حیات مبارکش می‌بینیم که در غزوهٔ أحد صحابهٔ کرام حدود هفتاد نفر شهید شدند، جناب رسول الله -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- زخمی شدند و به ظاهر، دشمنان نفع بردند و خود را غالب، گمان کردند؛ اما در برگهٔ دیگر می‌بینیم که در سال هشتم بعد از هجرت، رسول -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- به معیّت جمع غفیری از جنود خداوندی، فاتحانه وارد مکهٔ مکرمه می‌شوند و مردم گروه گروه اسلام را پذیرا می‌گردند و همان نقش {والعاقبه للمتقین} اجرا می‌گردد.

پیروزی و شکست دست خداست. سراشیبی و بلندی جهت آزمودن ماست؛ ولی پیروزی نهایی از آنِ دین خداست.

انسحاب و عقب‌نشینی تاکتیکی مجاهدین امارت اسلامی آزمون الهی بود تا صابرین از غیر صابرین جدا گردند و در سطح بلندتر اینکه تک‌تک امت مسلمه در موضوع «نصرت اسلام» و یا «سکوت» در برابر آن، مورد آزمایش قرار گیرند؛ اما بعد از آزمونی بیست‌ساله، همه‌چیز واضح شد؛ لشکر اشغالگران شکست خوردند و با شرمندگی کامل عقب کشیدند؛ آن‌هایی که ضمیرشان بیدار و باغیرت بود، از هر نقطه‌ای برخاستند و جرقه‌های آتش را زدند تا آنکه کوره‌هایی از آتش همه‌جا را فراگرفت؛ خائنان و مزدوران یا فرار کردند و یا سرافکنده در گوشه‌ای نشستند و مجاهدان اسلام فاتحانه وارد شهرها شدند {والعاقبه للمتقین}.