از اخراج اجباری تا رسیدگی و غم‌خواری!

در سال‌های اخیر، هجرت افغان‌ها به ایران و دیگر کشورهای همسایه یکی از پدیده‌های اجتماعی مهم در منطقه بوده است. جنگ، ناامنی، فقر و بیکاری باعث شدند میلیون‌ها افغان به کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران، پناه ببرند؛ اما با تغییر سیاست‌ها، فشارهای اقتصادی و چالش‌های امنیتی، ایران روند اخراج اجباری مهاجرین افغان را شدت بخشید و این اقدام باعث نگرانی‌های گسترده‌ای در سطح اجتماعی و انسانی شده است.

در ماه‌ها و سال‌های اخیر، هزاران مهاجر افغان بدون طی مراحل قانونی و در برخی موارد با برخورد نامناسب اخراج شده‌اند. بسیاری از این افراد شامل زنان، کودکان و سالمندان‌اند که این روند، افکار عمومی افغانستان را نیز جریحه‌دار کرده و خواستار پاسخگویی مقامات داخلی و بین‌المللی شده‌اند.

غم‌خواری و مسئولیت‌پذیری:

در پی افزایش اخراج‌ها، وزارت امور مهاجرین امارت اسلامی افغانستان از آغاز اقدامات فوری برای پذیرش مهاجرین و تأمین امکانات اولیه خبر داده است. برخی والیان ولایات مرزی مانند نیمروز، هرات و فراه نیز با اعزام تیم‌های کمک‌رسانی، سعی در کاهش رنج عودت‌کنندگان داشته‌اند. با وجود تلاش‌ها و رسیدگی به صدها هزار مهاجر بازگشته، در شرایط بحرانی اقتصادی افغانستان، نیاز به یک برنامه جامع و ملی است.

همچنین، نهادهای بین‌المللی مانند سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) و کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR) با اعزام کمک‌های بشردوستانه، زمینه اسکان موقت، درمان اضطراری و حمایت روانی را برای برخی از این مهاجرین فراهم ساخته‌اند.

اخراج اجباری مهاجرین افغان از ایران، نه تنها یک مسئله مهاجرتی، بلکه یک بحران انسانی است که نیاز به توجه فوری دارد. در کنار تلاش‌های مقامات افغان برای رسیدگی به این معضل، باید تعاملات دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران برای رعایت حقوق انسانی مهاجرین تقویت شود. اکنون زمان آن فرارسیده که از مرزهای بی‌مهری عبور کنیم و با همدلی، به این انسان‌های بی‌پناه، زندگی دوباره‌ای ببخشیم.