نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در برهه‌ای از تاریخ که ملت و سرزمین‌مان اسیر اشغال‌گران آمریکایی و متحدان و اجیران‌شان بود، اداره وقت کابل حتی ۵۰ فیصد از خاک افغانستان را نیز در اختیار نداشت؛ واقعیتی که نه تنها مخالفین نظام سابق بلکه موافقین آن نیز بر آن مهر تایید می‌گذارند.
بعد از روی‌کارآمدن امارت اسلامی و سقوط رژیم پیشین، این جریان نیز به پایان رسید و بعد از دهه‌ها، تمام پهنای افغانستان به‌طور کامل و یک‌پارچه تحت سیطره حکومت مرکزی قرار گرفت.
در این مدت، اگرچه برخی گروه‌ها که از سوی بیگانگان تمویل و حمایت می‌شدند، سعی و تلاش زیادی نمودند تا جای پایی برای خود در این خاک باز نمایند، اما بیداری مسئولین نظام و نیروهای امنیتی نظام اسلامی، اجازه نفس‌کشیدن به این فتنه‌ها را نداده و آن‌ها را در نطفه خفه کردند.
بعد از ناکامی این پروژه‌های شوم، هنوز هم، هرازگاهی برخی از کشورها و یا نهادهای خارجی با ادعای وجود گروه‌های خارجی در افغانستان، سعی در ایجاد فضای تبلیغاتی منفی و سیاه‌نمایی علیه امنیت و ثبات افغانستان دارند.
در چند روز گذشته نیز ادعای حضور گروه‌های خارجی در افغانستان از سوی مجلس آمریکا مطرح گردید؛ ادعای بی‌بنیادی که متعاقبا از سوی مولوی ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی افغانستان، به شدت رد شد.
اکنون سوال این‌جاست که چرا آمریکا و دیگر مخالفین امارت اسلامی، حال‌آن‌که می‌دانند حکومت فعلی افغانستان بر وجب‌به‌وجب این خاک مسلط است بازهم چنین ادعاهای پوشالی را مطرح می‌نمایند؟!
پرسشی که در این یادداشت به بیان پاسخ آن خواهیم پرداخت:
• بهانه‌سازی برای فشار سیاسی و دیپلماتیک آمریکا و متحدانش:
بدون شک بیان چنین ادعاهایی بهانه‌ای‌ست برای ادامه فشار سیاسی بر امارت اسلامی؛ بگونه‌ای که مشروعیت جهانی حکومت را زیر سؤال برده و مانع به‌رسمیت‌شناخته‌شدن آن در سازمان‌های بین‌المللی شوند.
• تلاش برای حضور استخباراتی و نظارتی:
آنان با بزرگ‌نمایی این تهدیدات پوشالی می‌خواهند حضور استخباراتی و پهپادی خود در اطراف افغانستان (در کشورهای همسایه) را توجیه کنند؛ حضور نامیمونی که برای آمریکا اهمیت استراتژیک دارد و از این طریق می‌تواند تحولات منطقه را نیز زیر نظر داشته باشد.
• ترساندن کشورهای منطقه:
این‌گونه ادعاها پیام غیرمستقیم به کشورهای منطقه است که اگر با امارت اسلامی روابط نزدیک داشته باشند، ممکن است متهم شوند و در نتیجه کشورهای همسایه به خاطر احتیاط، از گسترش همکاری رسمی خودداری می‌کنند.
• ابزار فشار رسانه‌ای برای مخالفین داخلی:
گروه‌های مخالف امارت اسلامی که در کشورهای خارجی پناهنده شده‌اند، از این ادعاها برای تبلیغ منفی استفاده نموده تا چهره نظام را در سطح بین‌المللی ناامن نشان دهند و از این طریق برای خود مشروعیت کسب نموده و کمک‌های قدرت‌های استخباراتی خارجی را جذب کنند.
اما برای هیچ‌کس پوشیده نیست که این ادعاها بیشتر جنبه تبلیغاتی و سیاسی دارند تا امنیتی واقعی؛ چراکه در میدان عمل، امارت اسلامی بارها نشان داده که اجازه نمی‌دهد هیچ گروه خارجی از خاک افغانستان علیه کشوری استفاده کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.