اتحاد؛ نمونه‌ای از کامیابی

ملتی که اتحاد و همبستگی در میان‌شان بوده، هیچ دولتی نتوانسته آن را شکست دهد، و به‌جای آن خود در مقابل آن ملت، با شکست مواجه شده است، و بر عکس، ملتی که در میان‌شان اتحاد نبوده، در نخستین حمله، با شکست روبه‌رو شده است، و امروزه این بی‌اتفاقی و بی‌اتحادی را در میان مسلمانان می‌بینیم.

چیزی که امروزه در میان امت مسلمه گسترش پیدا کرده است، بی‌اتفاقی و بی‌اتحادی می‌باشد. این امر، مرض بسیار بزرگی‌ست که امروزه درمانش نیز مشکل شده و کسی توانایی مداوایش را ندارد.

 

ملتی که اتحاد و همبستگی در میان‌شان بوده، هیچ دولتی نتوانسته آن را شکست دهد، و به‌جای آن خود در مقابل آن ملت، با شکست مواجه شده است، و بر عکس، ملتی که در میان‌شان اتحاد نبوده، در نخستین حمله، با شکست روبه‌رو شده است، و امروزه این بی‌اتفاقی و بی‌اتحادی را در میان مسلمانان می‌بینیم.

 

اگر میان مسلمانان اتفاق و اتحاد می‌بود، در «فلسطین و غزه»، غوغای کودکان بپا نبود. اگر اتحاد و انسجامی می‌بود، بر برادران و خواهران ما در گوشه و اطراف، هیچ ظلم و ستمی نمی‌شد. اگر امروزه مزین به این صفت می‌بودیم، هیچ کافری غیرت این را پیدا نمی‌کرد که به مسلمانی به چشم حقارت بنگرد؛ اما افسوس که در میان مسلمانان ذره‌ای اتحاد و هم‌دلی باقی نمانده است، و بنابراین در هر گوشه و کنار دنیا می‌بینیم که بر مرد و زن مسلمان، ظلم و ستم می‌شود.

 

امروزه چون اسرائیل و هم‌پیمانانش دیدند که اتحاد و هم‌بستگی از میان مسلمانان برداشته شده و چیزی به نام در بین‌شان باقی نمانده است، دست به کار شده و بر ملت فلسطین‌ و غزه، ظلم و ستم را روا داشتند، و به‌خاطر همین بی‌اتفاقی مسلمانان، چندین سال است که ملت فلسطین با ظلم و ستم دست‌وپنجه نرم می‌کند.

 

چرا ملت فلسطین به این حال و روز افتاده است؟ چون اتحاد از میان امت محمد مصطفی -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- رفته است و هیچ یکی از کشورهای اسلامی دست کمک به طرف آن‌ها دراز نمی‌کند، و حتی برخی از کشورهای اسلامی، مرزهای‌شان را نیز به شدت بسته‌اند تا مبادا روزی مسلمان فلسطینی وارد خاک‌شان شود و پناه‌شان قرار گیرد.

 

روزی بود که این اتحاد و هم‌بستگی، عمل‌کرد مسلمانان بود؛ اما امروز کفار به این درس عمل کرده‌اند و آن را رمز کامیابی خویش قرار داده‌اند.

 

وقتی‌که ملت افغان‌زمین به‌حال‌وروز سختِ رسیده بود و با ظلم‌ و ستم دست‌وپنجه نرم می‌کرد، بانیان «امارت اسلامی» اتحاد را الگوی خویش قرار دادند، و با کمک آن، سرزمین ستم‌دیدهٔ افغانستان را فتح کردند. اگر این اتحاد در بزرگان امارت اسلامی نمی‌بود، هرگز این فتح و پیروزی بزرگ نصیب‌شان نمی‌شد‌

 

آیا آن روز نرسیده است که دست به دست هم داده و به فریاد‌رسی ملت مظلوم فلسطین بشتابیم و به کمک خداوند متعال آن‌ها را از این ظلم‌ و ستم نجات دهیم؟ امروزه اگر بوی اندکی هم از اتحاد و هم‌بستگی استشمام می‌کردیم، هرگز ملت فلسطین به این حال و روز نمی‌افتاد؛ اما افسوس که کفار این اتحاد و هم‌بستگی را تشکیل داده و با تمام نیرو پشت مردم خویش ایستاده‌اند، و در هیچ جای دنیا این اجازه را نمی‌دهند که کسی از آن‌ها مورد ظلم و ستم قرار گیرد.

 

چرا عمل‌کرد ما مسلمانان چنین نیست؟ چرا ما مسلمانان دست‌به‌دست هم نمی‌دهیم و برای انتقام خواهران و برادران فلسطینی خویش، دست‌به‌کار نمی‌شویم‌؟

 

باید این عیش‌ونوش دنیا را کم کرده و برای نجات آن‌ها فکری داشته باشیم. اگر ما دست‌به‌دست هم ندهیم و برای نجات آن‌ها بپا نخیزیم؛ هم راحتی دنیا از ما گرفته می‌شود و هم نعمت‌ها و راحتی آخرت را از دست خواهیم داد. پس باید وحدت اسلامی را باری‌دیگر زنده کنیم، تا مبادا به چنین روزی بیفتیم.