ابرمردی که به قافلهٔ «قضی نحبهم» پیوست

توجه: مقالات وب‌سایت الاماره دری تنها نظر نویسندگان است و لزوماً دیدگاه این وب‌سایت نیست.

افغانستان سرزمینی است که شاهد ستاره‌های درخشان جهادی و ابرمردهای انقلابی بوده است. طی چهار دهه جهاد پیوسته این ملت دو انقلاب و پیروزی بزرگ در نتیجهٔ مقاومت و پایداری ضد استعمار، به دست آمده است. مجاهدین زیادی به خاطر به‌دست‌آوردن استقلال از شوروی و بیرون‌راندن نیروهای آن به حکم «من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا علیه» جام شهادت را نوشیده و به گروه «قضی نحبهم» پیوستند. بسیاری از آنان زنده مانده و استقلال از شوروی را با چشم سر مشاهده کرده و در خوشحالی آن با ملت شریک شدند.

 

بعد از استعمار دوم توسط نیروهای غربی به سرکردگی آمریکا، دوباره بعضی از مجاهدین سابق سلاح برداشته و رهبری جهاد علیه این استعمار را به عهده گرفتند. جوانان زیادی از اقشار مختلف جامعه به صفوف آن‌ها پیوستند و در پیکار علیه اشغال‌گران تا پای آزادی مبارزه کردند، بعضی به قافله «ویتخذ منکم شهداء» پیوستند و بسیاری فتح‌الفتوح و شکست اتحاد کفار غرب را با دیدگان خود مشاهده کردند.

 

شهید خلیل‌الرحمن -تقبله الله- از جمله اندک مجاهدینی بود که در صف -ومنهم من ینتظر- قرار داشت و دو فتح بزرگ در مقابل کفر شرق و غرب را با چشمان سر مشاهده کرده و ضد هر دو کفر جهانی، مسلحانه پیکار کرده و از جان و مال خود مایه گذاشت.

 

ایشان در سال ۱۹۶۶ میلادی چشم به جهان گشوده و در سال ۱۹۸۰ جهاد مبارک خود را تحت رهبری برادر خود مولانا جلال‌الدین حقانی شروع کرد، و تا سال ۲۰۲۱ با وجود زخم‌ها و اسارت‌ها ۴۱ سا از عمر خود را در جهاد مبارک سپری کرد. وی از شروع جوانی تا دم مرگ همگام با جنگ‌ها و نبردها همیشه در صف مجاهدین راستین ایستادگی کرد و هیچ‌گاه پیش استعمارگران شرقی و غربی ومزدوران آن‌ها سر خم نکرد.

 

این بزرگ‌مرد تاریخ افغانستان به دست کسی به شهادت رسید که هیچ‌گاه در هیچ جبهه‌ای با کافری نجنگیده بود، بلکه کار ناتمام آمریکا که جایزه ۵ میلیون دالری برای سر ایشان تعیین کرده بود را به قیمت خیلی کمتر برای‌شان به اتمام رساند.

 

شهید خلیل‌الرحمن به آروزی خویش رسید و از صف «ومنهم من ینتظر» به قافله «قضی نحبهم» پیوسته و الگویی از نبرد و پیکار در مقابل کفار را در جریده تاریخ به ثبت رساند؛ اما عار و ننگ برای قاتل آن تا ابد باقی خواهد ماند.

 

در واقع زندگی‌نامه این بزرگ‌مردان و شهادت‌شان، برای نسل‌های آینده، سنبل مقاومت و پایمردی در مقابل تجاوز خارجی قرار خواهد گرفت و خود تاریخ به رشادت، جوان‌مردی و از خودگذشتی این ابرمردان گواهی خواهد داد.