نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
عمر قندهاری نفسها درسینهها حبس بود، تمامیِ ولایات افغانستان بجز پایتخت فتح شده بود، مجاهدین اصلا باورشان نمیشد به دروازههای کابل رسیدند، مجاهدین تمامیِ ولایتها از این منت و احسان الهی خوشحال بودند، از طرف امیر امارت اسلامی عفو عمومی اعلام شده بود و باعث خوشحالی ملت افغان شده بود. در آن لحظات حساس، از […]
عمر قندهاری
نفسها درسینهها حبس بود، تمامیِ ولایات افغانستان بجز پایتخت فتح شده بود، مجاهدین اصلا باورشان نمیشد به دروازههای کابل رسیدند، مجاهدین تمامیِ ولایتها از این منت و احسان الهی خوشحال بودند، از طرف امیر امارت اسلامی عفو عمومی اعلام شده بود و باعث خوشحالی ملت افغان شده بود. در آن لحظات حساس، از طرف مقام رهبری هدایت داده شده بود که مجاهدین، اطراف شهر کابل باشند اما وارد شهر نشوند، صبح روز ۲۴ اسد، مجاهدین هر کدام غرق در رؤیاهای خود بودند که یکباره با فرار اشرف غنی معادلات تغییر کرد و مقام رهبری امارت اسلامی برای حفظ مالوجان ملت فرمان ورود به کابل را به مجاهدین دادند.
آن روز تاریخی و آن فتح مبین، یادآور این است که کسانی که علیه اشغال و ظلم قیام کنند و برای اقامۀ دین الهی بلند شوند حتما سنت الهی جاری شده و نصرت الهی شاملشان میشود.
در روز ۲۴ اسد، دروازههای کابل بعد از ۲۰ سال قربانی و جهاد، سختی و مشکلات باز شد و مجاهدن فاتحانه وارد کابل شدند.
امارت اسلامی افغانستان بعد از بیست سال مبارزه با اشغالگران و غلامان آنان توانست ابرقدرت جهان را شکست دهد و استقلال را دوباره به وطن برگرداند. در حقیقت اگر نصرت الهی و حمایت ملت و قربانیهای فرزندان این وطن؛ مجاهدین میادین جهاد نبود، ما هرگز این پیروزی را به دست نمیآوردیم و نمیتوانستیم در عرض دو دههٔ پوزهٔ آمریکا را به خاک بمالیم، لذا این پیروزی را اول به مجاهدین و سپس به ملت عزیز خود تبریک میگوییم.
در این بهار پیروزی، جای شهدا بسیار خالیست، جای خالی آن کسانی که جانهای شیرین خود را برای اقامهٔ نظام اسلامی تقدیم کردند. عجب رسمی بنا کردند، به خاک و خون غلتیدند خدا رحمت کند آن عاشقان پاک طینت را
این مطلب بدون برچسب(تکونه) می باشد.
لید بند دی.