ششم جدی، آغاز استعمار قشون سرخ

نویسنده: محمود فاتح

افغانستان در طول تاریخ سرزمین شیرمردان اسلام و قبرستان یاران ابلیس بوده است. در سرزمین افغانستان جنگ‌های زیادی بین حق و باطل رخ داده؛ اما سرانجام، شکست از آن باطل بوده است و از این معلوم می‌شود که در افغانستان افرادی وجود دارند که به‌خاطر حفظ اسلام و سرزمین اسلامی، جان و مال خویش را قربان می‌کنند.

در چنین تاریخی (۶ جدی ۱۳۵۸ه‍.ش) به فرمان لئونید برژنف، رهبر شوروی، سپاه چهلم این کشور از طریق مرزهای شمالی وارد افغانستان شد و در دوران میخائیل گورباچف آخرین رهبر شوروی و براساس توافق ژنو (حمل ۱۳۶۷ ه‍.ش) عقب‌نشینی نیروهای شوروی در ۲۵ ثور ۱۳۶۷ آغاز گشته و آخرین گروه در ۲۶ دلو ۱۳۶۷ از افغانستان خارج شد و این جنگ بیش از یک میلیون کشته و نزدیک به پنج میلیون مهاجر و آواره بر جای گذاشت.

شوروی همانند دیگر دشمنان اسلام می‌خواست به زور اسلحه و تکنالوژی، محبت قلبی مردم افغانستان نسبت به اسلام را از بین ببرد و به‌جای شعارهای اسلامی، شعارهای باطل را بر لب‌های مردم افغانستان جایگزین کند؛ اما به برکت زحمات مجاهدین و خون شهدا، شوروی در این جنگ -گرچه شکستش ناممکن به‌نظر می‌رسید- ضربهٔ سنگین و شکست تاریخی‌ای خورد و بدین ترتیت دومین امپراطوری بزرگ آن زمان نیز در مقابل این ملت جهادپرور شکست خورد و بعدها سومین‌شان نیز به این جمع پیوست.

‏شجاعت، اتحاد، اتفاق و همدردی این ملت مجاهد بود که لشکر انبوه و سوپر طاقت شوروی را پارچه‌پارچه کرد‌ و ثابت نمود که در مقابل نیروی ایمان هیچ قدرتی تاب مقاومت ندارد.

معلوم می‌شود که مادران افغانی بچه‌های خود را از کودکی به‌خاطر جانفشانی، قربانی، مشکلات، تحمل و جهاد‌کردن با دشمنان اسلام پرورش می‌دهند و تا جهان است، تاریخ گواه فداکاری‌های مردم افغانستان خواهد بود.