نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
تاریخ افغانستان در لابه‌لای صفحات خود حوادث و واقعات بسیاری گنجانده‌است. بعضی از این حوادث و رخدادها، در مسیر ملت افغانستان خیلی سرنوشت‌ساز بوده‌اند.
این‌روزها را باید به‌خاطر سپرد و آن‌را به آیندگان رساند؛ زیرا همین روزها هستند که تاریخ ملت ما را پربار و ارزش‌مند می‌سازند.ملت‌ها همواره به این چنین روزها افتخار می‌کنند.
دهم حوت، یک از روزهای تاریخی و سرنوشت‌ساز است. دهم حوت ۱۳۹۸ همان روزی است که ابرهای تار اشغال از سر ملت مظلوم ما برداشته شد و خورشید آزادی و استقلال ملتِ افغانستان از چنگال ددمنشان و درنده‌خویان زمان، شروع به درخشیدن کرد.
این روز را جهانیان به‌خوبی به‌یاد دارند که مدعیان قدرت و نیرو (امریکا و هم‌پیمانانش) در برابر گروهی (مجاهدین امارت اسلامی) که کسی آنان را قبول نداشت سرهای پر از غرور‌وتکبرشان را خم کردند و دربرابر درخواسته‌های ملت شریف افغانستان تسلیم شدند.
این حادثه شاید برای عده‌ای اهمیت آن‌چنانی نداشته باشد، ولی برای کسانی که با مدرن‌ترین اسلحه‌ی روز و با تمام تجهیزات و امکانات و نیروهای هوایی و زمینی وارد صحنه جنگ شدند و هیچ قوت‌وقدرتی را در برابر خود نمی‌دیدند و حرف‌شان، فقط حرف زور بود و می‌گفتند که میدان مال ماست و کسی جرئت ندارد در برابر ما ایستادگی کند، سخت‌ودشوار بود.
اما نمی‌دانستند که آبا و اجداد همین افراد به‌ظاهر دست خالی و بدون سلاح و مهمات پیشرفته بودند که قبل از آنان، بینیِ امپراتورهای بزرگی همچون انگلیس و شوروی را به خاک مالیدند، این مجاهدین با الگوبرداری از پدران و نیاکان‌شان توانستند چندین کشور غربی را به زانو درآوردند و با ایمان، شجاعت، غیرت و نیروی ایمانی خود بار دیگر نقش آفریدند.
دهم حوت، روزی است که توافق‌نامه‌ی خروج امریکا از افغانستان امضا شد. با امضای این توافق‌نامه امریکا مجبور شد اشغال بیست‌ساله را به پایان برساند و شکست خود را با دست خودش امضا کند.
در این روز، کشور افغانستان که چندین بار توسط زورگویان و ابرقدرتان دوران، اشغال شده بود، توانست استقلال خود را دوباره به دست بیاورد.
امریکا و ائتلافش که خود را در این میدان تنها دیده بودند بر مردم افغانستان انواع ستم‌ها را روا داشتند و هیچ‌موقع گمان نمی‌کردند که روزی به چنان توافقی تن دهند و با ذلت و حقارت تمام این سرزمین را ترک کنند.
این توافق‌نامه باعث شد که سیطره‌ی افرادی بر افغانستان به پایان برسد که خود کاملا در اختیار امریکا قرار داده بودند. این افراد خیلی از امضای این توافق‌نامه اندوهگین و ناراحت شدند؛ زیرا تنها اهداف‌شان بقای کرسی و منصب‌شان بود نه منفعت ملت و مردم افغانستان.
آنان به این راضی بودند تا زیر دست اشغال باشند، اما راضی نشدند در زیر سایه‌ی حکومت اسلامی با کمال اطمینان و آرامش زندگی نمایند.
دیدگاهها بسته است.